Jan Kończak

IPv4 = Internet Protocol version 4 (RFC 791); czasami skracane do inet

Budowa nagłówka IP [1] [2]:

• długość całego pakietu (z nagłówkiem), długość nagłówka i opcje
• adresy IP: źródłowy i docelowy
• protokół warstwy wyższej
  • http://www.iana.org/assignments/protocol-numbers/protocol-numbers.xhtml
  • less /etc/protocols
• fragmentacja
  • numer identyfikacyjny, flaga MF i offset
  • flaga DF
• TTL
• DiffServ i ECN (wcześniej ToS)

Dla przetestowania fragmentacji spróbuj zmienić rozmiar pakietu ping: ping -s <rozmiar> <cel>, np:
ping -s 5000 1.1.1.1

Protokół IP nie przewiduje informowania nadawcy o problemach.

Funkcje diagnostyczne i kontrolne dla IPv4 spełnia protokół ICMP (Internet_Control_Message_Protocol)
ICMP pozwala m. inn. na:

• wysłanie informacji zwrotnej o niedostarczeniu pakietu (destination unreachable, TTL exceeded)
• testowanie łączności (ping)

Aby zaobserwować komunikaty ICMP, można wykonać:

• ping <cel>
• traceroute [-q 1] -T <cel> (porównaj z traceroute -I <cel>)
• połączenie do nieużywanego portu, np: host pl. lab-net-1 (z lab-net)
• połączenie do nieosiągalnego (np. nieistniejącego) adresu, np. host pl. lab-sec-33 (z lab-net)

Do zarządzanie przynależnością do grup multicastowych w IPv4 służy IGMP [1].

Dzięki IGMP urządzenia sieciowe wysyłają wiadomości multicastowe tylko zainteresowanym odbiorcom [2], a urządzenia końcowe mogą przyjmować tylko ramki z interesujących ich grup multicastowych.
Wyświetlenie grup do których należy komputer [IP]: netstat -g
Wyświetlenie grup do których należy komputer [MAC]: cat /proc/net/igmp
Oczekiwanie na wiadomość multicastową: socat udp-recvfrom:2222,ip-add-membership=239.1.2.3:br0 -

Zadaniem warstwy łącza danych jest dostarczenie danych do wybranego bezpośrednio połączonego urządzenia.
Zadaniem warstwy sieci jest dostarczenie danych do wybranego urządzenia [w domyśle: dowolnego w sieci].
Jeśli cel nie jest bezpośrednio połączony, dane (pakiety) trzeba wysłać przez inne urządzenie, tj. trzeba wybrać dalszą trasę pakietu.
Stąd urządzenie działające na warstwie sieci to trasownik (router).

Adresy IP i MAC na drodze pakietu od źródła do celu

Protokół ARP - http://en.wikipedia.org/wiki/Address_Resolution_Protocol

Narzędzia:

• wyświetlanie znanych odwzorowań arp / ip neigh
• ręczne dodanie odwzorowania
  arp -i br0 -s 1.0.0.0 02:de:ad:00:be:ef
ip neigh add 1.0.0.0 lladdr 02:de:ad:00:be:ef dev br0
• ręczne usunięcie odwzorowania
  arp -i br0 -d 1.0.0.0
ip neigh del 1.0.0.0 dev br0
• czyszczenie wszystkich odwzorowań ip neigh flush all

Ręczne wysyłanie żądania ARP – arping
arping -I <interfejs> <adres IP>
arping -I br0 150.254.32.129

Slajdy: Protokół ARP

[EKSTRA]

Q: Dlaczego komenda arping nie uzupełnia mapowań IP—MAC?
A: Domyślnie Linux uzupełnia mapowania tylko w odpowiedzi na żądania ARP generowane przez jądro systemu. Aby akceptować inne pakiety ARP, można wydać polecenie:
sysctl net.ipv4.conf.all.arp_accept=1
Dokumentacja: https://www.kernel.org/doc/Documentation/networking/ip-sysctl.txt