Składanie tekstu w systemie LaTeX

Oprogramowanie

Systemy do składania tekstu:

Edytory dedykowane do LaTeXa:

Tworzenie dokumentów

  1. Utwórz nowy dokument w edytorze TeXworks i umieść w nim następujący podstawowy szablon dokumentu.

    \documentclass{report}

\begin{document}

\end{document}

  2. Treść dokumentu będzie znajdować się między znacznikami \begin{document} i \end{document}. Umieść w dokumencie następującą treść:

    In conventional medical X-ray tomography, clinical staff make a sectional
image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane
appear sharper, while structures in other planes appear blurred (MeSH).
By modifying the direction and extent of the movement, operators can select
different focal planes which contain the structures of interest. Before the
advent of more modern computer-assisted techniques, this technique,
developed in the 1930s by the radiologist Alessandro Vallebona, proved
useful in reducing the problem of superimposition of structures in
projectional (shadow) radiography.

  3. Zapisz dokument na dysku (Plik → Zapisz, CTRL + S).

  4. Aby dokonać składu (kompilacji) dokumentu należy wybrać Składanie → Składaj lub przycisk typeset lub kombinację klawiszy CTRL + T. Spowoduje to utworzenie pliku pdf w katalogu gdzie zapisano plik tex. Plik pdf zostaje też otwarty w oknie podglądu.

  • Co znajduje się w pliku tex?
  • Który plik jest ostatecznym wynikiem pracy?
  • Po co są wszystkie inne utworzone pliki?

Własności dokumentów

  1. Ustaw własności dokumentu wpisując własne dane za pomocą komend podanych poniżej. Komendy powinny być umieszczone przed rozpoczęciem treści dokumentu, ale po komendzie \documentclass.

    • \title{...} ustawia tytuł dokumentu,
    • \author{...} ustawia autorów dokumentu,
    • \date{...} ustawia datę utworzenia dokumentu—można kazać automatycznie wpisywać dzisiejszą datę za pomocą komendy \today wpisanej w argument komendy \date{...}, czyli: \date{\today}.
    \documentclass{report}
\author{Norman Borlaug}
\title{Introduction to Tomography}
\date{\today}

\begin{document}
    ...
\end{document}

  2. LaTeX może utworzyć stronę/sekcję tytułową automatycznie, jeśli po wprowadzeniu własności dokumentu podamy komendę \maketitle w treści dokumentu.

    \begin{document}
    \maketitle

    In conventional medical X-ray tomography, clinical staff make a sectional
    image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
    directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane
    appear sharper, while structures in other planes appear blurred (MeSH).
    By modifying the direction and extent of the movement, operators can select
    different focal planes which contain the structures of interest. Before the
    advent of more modern computer-assisted techniques, this technique,
    developed in the 1930s by the radiologist Alessandro Vallebona, proved
    useful in reducing the problem of superimposition of structures in
    projectional (shadow) radiography.
\end{document}

  3. Zapisz i skompiluj dokument.

  4. W celu ustawienia typu tworzonego dokumentu zamień argument pierwszej komendy z report na book:

    \documentclass{book}
\author{Norman Borlaug}
\title{Introduction to Tomography}
\date{\today}

\begin{document}
    ...
\end{document}

  5. Zapisz i skompiluj dokument. Jakie zaszły zmiany?

  6. Niektóre dostępne klasy dokumentówe w LaTeXu sa podane poniżej wraz z typowym zastosowaniem.

    klasa dokumentu opis
    article artykuł naukowych
    report raport, praca dyplomowa (magisterska itp.)
    book książka
    letter list (formalny)
    memoir dowolny typ dokumentu

    Można także ściągnąć dodatkowe klasy dokumentów (pliki sty) do konkretnych zastosowań, np. wydawnictwa naukowe IEEE, ACM i Springer do pisania artykułów naukowych do publikacji w ich czasopismach. Uczelnie i inne instytucje udostępniają czasem także klasy do pisania prac magisterskich, inżynierskich i licencjackich, (np. style Cezarego Sobańca)

  7. Zmień typ dokumentu na article i skompiluj dokument.

  8. Wiele dokumentów zawiera skrót (tzw. abstract) na początku. Dodaj skrót w treści dokumentu:

     \begin{document}
    \maketitle

    \begin{abstract}
        Tomography refers to imaging by sections or sectioning, through
        the use of any kind of penetrating wave. A device used in
        tomography is called a tomograph, while the image produced is a
        tomogram. The tomography was invented by Sir Godfrey Hounsfield,
        the computed tomographic (CT) scanner, and thereby made an
        exceptional contribution to medicine. The method is used in
        radiology, archaeology, biology, geophysics, oceanography,
        materials science, astrophysics, quantum Information, and other
        sciences. In most cases it is based on the mathematical
        procedure called tomographic reconstruction.
    \end{abstract}

    In conventional medical X-ray tomography, clinical staff make a sectional
    image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
    directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane
    appear sharper, while structures in other planes appear blurred (MeSH).
    By modifying the direction and extent of the movement, operators can select
    different focal planes which contain the structures of interest. Before the
    advent of more modern computer-assisted techniques, this technique,
    developed in the 1930s by the radiologist Alessandro Vallebona, proved
    useful in reducing the problem of superimposition of structures in
    projectional (shadow) radiography.
\end{document}

  9. Zapisz i skompiluj dokument.

  10. Aby ustawić dodatkowe właściwości dokumentu można podać parametry podając je w nawiasach kwadratowych przy klasie dokumentu. Poniżej podane są niektóre parametry.

    • Rozmiar czcionki:
      • 10pt – ustawienie rozmiaru głównej czcionki w całym dokumencie na 10 pt,
      • 11pt – ustawienie rozmiaru głównej czcionki w całym dokumencie na 11 pt,
      • 12pt – ustawienie rozmiaru głównej czcionki w całym dokumencie na 12 pt,
    • Format papieru:
      • a4paper – papier formatu A4,
      • a5paper – papier formatu A5,
      • letterpaper – papier formatu Letter,
      • landscape – dłuższa krawędź jest traktowana jako krawędź pozioma,
    • Układ kolumn:
      • onecolumn – jedna kolumna,
      • twocolumn – układ dwukolumnowy,
    • Drukowanie stron:
      • twoside – przygotowanie do drukowania dwustronnego,
      • oneside – przygotowanie do drukowania jednostronnego.

  11. Ustaw format papieru dokumentu na A4 i przygotuj tekst do drukowania dwustronnego:

    \documentclass[a4paper,twoside]{article}
\author{Norman Borlaug}
\title{Introduction to Tomography}
\date{\today}

\begin{document}
    ...
\end{document}

  12. Zapisz i skompiluj dokument.

Pisanie tekstu

  1. Dodaj nowy akapit do treści dokumentu. Akapity rozdziela się pustą linią:

     \begin{document}
    ...

    In conventional medical X-ray tomography, clinical staff make a sectional
    image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
    directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane
    appear sharper, while structures in other planes appear blurred (MeSH).
    By modifying the direction and extent of the movement, operators can select
    different focal planes which contain the structures of interest. Before the
    advent of more modern computer-assisted techniques, this technique,
    developed in the 1930s by the radiologist Alessandro Vallebona, proved
    useful in reducing the problem of superimposition of structures in
    projectional (shadow) radiography.

    In a 1953 article in the medical journal Chest, B. Pollak of the Fort
    William Sanatorium described the use of planography, another term for
    tomography (Pollak).
\end{document}

  2. Zapisz i skompiluj dokument.

  3. Składając tekst w LaTeXu ignorowane są tzw. białe znaki – spacje i tabulacja oraz łamanie lini (jeśli nie prowadzi do utworzenia nowego akapitu. Dodaj więcej spacji i kilka enterów między wyrazami i zobacz jaki będzie to miało efekt na dokument.

  4. LaTeX nie pozwala na używanie niektórych znaków specjalnych w tekście: # $ % ^ & _ { } ~ \. Dopisz wybrany znak na koniec drugiego akapitu i skompiluj dokument.

  5. Gdy kompilacja się nie powiedzie na dole ekranu pojawi się konsola wyjaśniająca błąd. Wybierz abort żeby zaniechać kompilacji.

  6. Za pomocą znaku \ można kazać LaTeXowi interpretować dowolny znak jako normalny znak. Można więc używać znaków specjalnych w tekście pisząc odpowiednio: \# \$ \% \^ \& \_ \{ \} \~ \\. Popraw znak na końcu drugiego akapitu i skompiluj dokument.

  7. LaTeX pozwala na wyszczególnienie fragmentów tekstu za pomocą komendy \emph{...}. Użyj tej komendy żeby podkreślić wszystkie wystapienia słowa tomography w tekście dokumentu (nie w tytule). Np.:

    In conventional medical X-ray \emph{tomography}, clinical staff make a sectional
image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane

  8. Użyj każdej z podanych poniżej komend pozwalających na zmianę kroju lub stylu czcionki do wybranych słów lub fragmentów tekstu:

    • textsf{...} – czcionka bezszeryfowa,
    • texttt{...} – czcionka o stałej szerokości,
    • textit{...} – czcionka pochyła,
    • textbf{...} – czcionka pogrubiona,
    • textsc{...} – małe kapitaliki,
    • uppercase{...} – fragment pisany wielkimi literami.

  9. Zapisz i skompiluj dokument.

Struktura dokumentu

  1. Dodaj tytuł sekcji przed pierwszy akapit tekstu (ale poniżej abstractu) za pomocą komendy \section{...}.

    \section{Description}

In conventional medical X-ray \emph{tomography}, clinical staff make a sectional
image through a body by moving an X-ray source and the film in opposite
directions during the exposure. Consequently, structures in the focal plane
appear sharper, while structures in other planes appear blurred (MeSH).
By modifying the direction and extent of the movement, operators can select
different focal planes which contain the structures of interest. Before the
advent of more modern computer-assisted techniques, this technique,
developed in the 1930s by the radiologist Alessandro Vallebona, proved
useful in reducing the problem of superimposition of structures in
projectional (shadow) radiography.

In a 1953 article in the medical journal Chest, B. Pollak of the Fort
William Sanatorium described the use of planography, another term for
\emph{tomography} (Pollak).

  2. Skompiluj dokument.

  3. Poniżej 2 akapitu utwórz nową sekcję o nazwie Modern tomography i wpisz do niej następujące 4 akapity:

    More modern variations of tomography involve gathering projection
data from multiple directions and feeding the data into a tomographic
reconstruction software algorithm processed by a computer (Herman). Different
types of signal acquisition can be used in similar calculation algorithms in
order to create a tomographic image. Tomograms are derived using several
different physical phenomena listed in the following table.

Some recent advances rely on using simultaneously integrated
physical phenomena, e.g. X-rays for both CT and angiography, combined CT/MRI and
combined CT/PET.

The term volume imaging might subsume these technologies more accurately
than the term tomography. However, in the majority of cases in clinical routine,
staff request output from these procedures as 2-D slice images. As more and more
clinical decisions come to depend on more advanced volume visualization
techniques, the terms tomography/tomogram may go out of fashion.

Many different reconstruction algorithms exist. Most algorithms fall into
one of two categories: filtered back projection (FBP) and iterative
reconstruction (IR). These procedures give inexact results: they represent a
compromise between accuracy and computation time required. FBP demands fewer
computational resources, while IR generally produces fewer artifacts (errors in
the reconstruction) at a higher computing cost.

Although MRI and ultrasound make cross sectional images they don't acquire
data from different directions. In MRI spatial information is obtained by using
magnetic fields. In ultrasound, spatial information is obtained simply by
focusing and aiming a pulsed ultrasound beam.

  4. Na końcu dokumentu za pomocą komendy \subsection{...} dodaj podsekcję o nazwie Synchrotron X-ray tomographic microscopy i dopisz do niej następujący akapit:

    Recently a new technique called synchrotron X-ray tomographic microscopy
(SRXTM) allows for detailed three dimensional scanning of fossils.

  5. Skompiluj dokument.

  6. W tabeli poniżej przedstawiona jest hierarchia komend pozwalających dzielić dokument na części/sekcje/itp.:

    komenda opis
    \part{...} część lub tom
    \chapter{...} rozdział – tylko w klasach book i report
    \section{...} sekcja
    \subsection{...} podsekcja
    \subsubsection{...} podpodsekcja
    \paragraph{...} akapit
    \subparagraph{...} podakapit

  7. Sekcje domyślnie są numerowane. Żeby uniknąć numeracji sekcji należy użyć komendy z gwiazdką, np. \section*{...}. Tyczy się to wszystkich komend z tabeli powyżej. Dodaj na końcu dokumentu nienumerowaną sekcję See also.

  8. Skompiluj dokument.

  9. Jeśli dokument jest podzielony na sekcje to można utworzyć w nim spis treści za pomocą komendy \tableofcontents. Utwórz spis treści na końcu swojego dokumentu i przeprowadź kompilację. Utworzenie spisu treści poprawnie wymaga przeprowadzenia kompilacji dwukrotnie.

  10. Jeśli nazwa sekcji jest zbyt długa dla spisu treści można przygotować nazwę skróconą, pisząc ją w kwadratowych nawiasach przed nazwą sekcji. Utwórz skróconą nazwę dla sekcji Synchrotron X-ray tomographic microscopy i skompiluj dokument ponownie (dwukrotnie).

    \section[Synchrotron]{Synchrotron X-ray tomographic microscopy}

  11. Sekcje nienumerowane nie są domyślnie uwzględnione w spisie treści. Jeśli chcesz żeby sekcja nienumerowana została dodana do spisu treści należy ją uwzględnić ręcznie za pomocą komendy \addcontentsline{toc}{...}{...} gdzie drugim argumentem jest nazwa struktury dokumentu (section, itp.) a trzecim napis jaki ma być uwzględniony w spisie. Uwzględnij sekcję See also w spisie treści.

    \section*{See also}
\addcontentsline{toc}{section}{See also}

  12. W niektórych typach dokumentów chcemy żeby niektóre rozdziały lub sekcje były traktowane jako appendiks. Żeby zrobić to w LaTeXu używamy komendy \appendix – wszystkie sekcje i rozdziały znajdujące się poniżej od komendy \appendix będą traktowane jako rozszerzenie do głównego dokumentu. Utwórz sekcję Definitions jako appendiks na końcu treści dokumentu. Skompiluj dokument (dwukrotnie).

    \appendix

\section{Definitions}

Grafika

  1. Umieść ten obraz w katalogu/folderze gdzie znajduje się plik tex. Zmień jego nazwę na tomgraphy-principle.png (nazwy plików obsługiwanych przez LaTeXa nie mogą zawierać znaków specjalnych).

  2. Umieszczenie grafiki w dokumencie wymaga użycia pakietu graphicx. Należy zadeklarować pakiet w nagłówku dokumentu – między deklaracją klasy dokumentu (\documentclass{...}) i rozpoczęciem treści (\begin{document}):

    \documentclass[a4paper, twoside]{article}
\usepackage{graphicx}

  3. Komenda \includegraphics{...} pozwala na umieszczenie grafiki w dokumencie. Umieść obraz tomography-principle.png na końcu pierwszej sekcji dokumentu. Warto zauważyć, że LaTeX sam dobierze odpowiednie rozszerzenie.

    ...

In a 1953 article in the medical journal Chest, B. Pollak of the Fort
William Sanatorium described the use of planography, another term for
tomography (Pollak).

\includegraphics{tomography-principle}

  4. Skompiluj dokument.

  5. Obraz jest zbyt duży żeby zmieścić się na stronie. Można dostosować rozmiar obrazu podając przez parametry height i width wysokość i szerokość obrazu. LaTeX osbługuje jednostki takie jak centymetry (cm), cale (in) i inne jednostki zecerskie. Dostosuj wymiary obrazu i skompiluj dokument.

    \includegraphics[width=10cm, height=10cm]{tomography-principle}

  6. Jeśli podać tylko wysokość lub szerokość obrazu, LaTeX dostosuje drugi wymiar zachowując proporcje obrazu. Dostosuj wymiary obrazu i skompiluj dokument. Nadaj obrazowi wysokość 10cm zachowując oryginalne proporcje.

    \includegraphics[width=10cm]{tomography-principle}

  7. Wymiar można też określić w odniesieniu do wymiarów strony: wysokości tekstu (\textheight), szerokości lini (\linewidth), lub szerokości tekstu (\textwidth). Wypróbuj każdej z tych opcji:

    \includegraphics[height=\textheight, width=\textwidth]{tomography-principle}

    \includegraphics[width=\linewidth]{tomography-principle}

    \includegraphics[width=\textwidth]{tomography-principle}

  8. Ponadto wymiar można być jakąś częścią szerokości tekstu, szerokości lini, lub wysokości tekstu. Wyraża się to ułamkiem dziesiętnym. Ustaw szerokość obrazu jako połowa szerokości tekstu i skompiluj dokument.

    \includegraphics[width=0.5\textwidth]{tomography-principle}

  9. W większości zastosowań obrazy umieszcza się w dokumentach jako ponumerowane i podpisane ilustracje (ang. figures). Dowolny obiekt może być ilustracją w LaTeXu jeśli jest otoczony środowiskiem figure. Parametr oznacza preferowane miejsce wstawienia ilustracji: h oznacza “tutaj” (ang. here), t to góra strony (ang. top), b to spód strony (ang. bottom). W LaTeXu nie określamy dokładnie w którym miejscu ma się znajdować ilustracja, ponieważ system składając dokument sam znajdzie odpowiednie miejsce.

    \begin{figure}[h]
    ...
\end{figure}

  10. Zamień obraz \tomography na ilustrację i skompiluj dokument.

    \begin{figure}[h]
    \includegraphics[width=0.5\textwidth]{tomography-principle}
\end{figure}

  11. Za pomocą komendy \caption{...} dodaj podpis do rysunku. Skompiluj dokument. Warto zauważyć, że ilustracja ma nadany numer.

    \begin{figure}[h]
    \includegraphics[width=0.5\textwidth]{tomography-principle}
    \caption{Basic principle of tomography.}
\end{figure}

  12. Za pomocą komendy \centering wyśrodkuj rysunek w ilustracji. Skompiluj dokument.

    \begin{figure}[h]
    \centering
    \includegraphics[width=0.5\textwidth]{tomography-principle}
    \caption{Basic principle of tomography.}
\end{figure}

  13. Za pomocą komendy \listoffigures utwórz spis ilustracji pod spisem treści. Skompiluj dokument (dwukrotnie).

Tablice

  1. Umieszczenie tablicy w dokumencie wymaga użycia pakietu tabularx. Należy zadeklarować pakiet w nagłówku dokumentu – między deklaracją klasy dokumentu (\documentclass{...}) i rozpoczęciem treści (\begin{document}):

    \documentclass[a4paper, twoside]{article}

\usepackage{graphicx}
\usepackage{tabularx}

  2. Tabele składa się wewnątrz środowiska tabular. Wstaw środowisko tabular na końcu sekcji Synchrotron X-ray tomographic microscopy:

    ...

Recently a new technique called synchrotron X-ray tomographic microscopy
(SRXTM) allows for detailed three dimensional scanning of fossils.

\begin{tabular}{...}
   ...
\end{tabular}

...

  3. Jako argument środowiska tabular należy podać specyfikację kolumn tabeli. Dla każdej kolumny którą chcemy wstawić piszemy literkę l, c, lub r. Jeśli wstawimy literkę l to kolumna będzie wyrównana do lewej, c – do centrum, r – do prawej. Wyspecyfikuj trzy kolumny, pierwsza wyrównana do prawej, druga do środka i trzecia do lewej.

    \begin{tabular}{ r c l }
   ...
\end{tabularx}

  4. Treść tabeli wpisuje się wewnątrz środowiska. Za każdym razem gdy chcemy zakończyć komórkę stawiamy znak &. Kiedy chcemy zakończyć wiersz stawiamy \\. Wpisz poniższe dwa wiersze w tabelę. (Pamiętaj, że spacje są nieistotne, więc możesz ich użyć, żeby tabela była czytelniejsza w pliku tex).

    \begin{tabular}{ r c l }
   Name                                     & Source of data                 & Abbreviation \\
   Atom probe tomography                    & Atom probe                     & APT          \\
\end{tabular}

  5. Skompiluj dokument.

  6. Wstawianie poziomych linii tabeli odbywa się za pomocą komendy \hline. Pojedyncza komenda hline na początku wiersza oznacza, że górna krawędź wiersza będzie pojedynczą linią. Podwójnie użycie \hline (\hline \hline) utworzy podwójną linię. Dodaj pojedyncze linie na górze i spodzie tabeli, oraz podwójną linię między pierwszym i drugim wierszem.

    \begin{tabular}{ r c l }
   \hline
   Name                                     & Source of data                 & Abbreviation \\
   \hline \hline
   Atom probe tomography                    & Atom probe                     & APT          \\
   \hline
\end{tabular}

  7. Skompiluj dokument.

  8. Wstawianie pionowych linii odbywa się w specyfikacji kolumn (w argumecie) za pomocą symbolu |. Pojedyncze użycie skuptkuje pojedynczą linią, podwójne – podwójną. Wstaw podwójne linie na zewnętrznych krawędziach tabeli, oraz pojedyncze linie między kolumnami.

    \begin{tabular}{ || r | c | l || }
   \hline
   Name                                     & Source of data                 & Abbreviation \\
   \hline \hline
   Atom probe tomography                    & Atom probe                     & APT          \\
   \hline
\end{tabular}

  9. Skompiluj dokument.

  10. Wstaw kolejny wiersz w tabeli i skompiluj dokument:

    Computed Tomography Imaging Spectrometer Visible light spectral imaging CTIS

  11. Ponieważ tekst w tabeli jest zbyt szeroki, żeby go umieścić w jednej lini LaTeX złożył dokument niewłaściwie. Tabele w których występuje więcej tekstu należy składać za pomocą środowiska tabularx zamiast tabular. W środowisku tabularx pierwszym argumentem jest maksymalna szerokość tabeli a drugim argumentem jest specyfikacja kolumn. Specyfikacja dopuszcza jeszcze jeden typ kolumny poza r, c i l: można zdefiniować długą kolumnę która zawiera więcej tekstu X, w której komórki mogą mieć więcej niż jedną linię. W tabeli tabularx musi znajdować się przynajmniej jedna taka kolumna. Zamień swoją tabelę na środowisko tabularx ustaw szerokość tabeli równą szerokości tekstu dokumentu i zmień specyfikację pierwszej kolumny na długą.

    \begin{tabularx}{\textwidth}{ || X | c | l || }
   \hline
   Name                                     & Source of data                 & Abbreviation \\
   \hline \hline
   Atom probe tomography                    & Atom probe                     & APT          \\
   \hline
   Computed Tomography Imaging Spectrometer & Visible light spectral imaging & CTIS         \\
   \hline
\end{tabularx}

  12. Nadanie numeru i podpisu do tabeli działa wymaga wykorzystania środowiska table i użycia komendy caption. Dodaj podpis Some types of tomography. i wyśrodkuj tabelę.

    \begin{table}
    \begin{tabularx}{\textwidth}{ || X | c | l || }
        ...
    \end{tabularx}
    \caption{Some types of tomography.}
\end{table}

  13. Wstaw następującą tabelę pod pierwszym akapitem sekcji Modern tomography.

    Physical phenomenon Type of tomogram
    X-rays CT
    gamma rays SPECT
    radio-frequency waves MRI
    electron-positron annihilation PET
    electrons Electron tomography or 3D TEM
    ions atom probe
    magnetic particles magnetic particle imaging

  14. Umieść wstawioną tabelę w ilustracji z podpisem i wyśrodkowaną.

  15. Za pomocą komendy \listoftables wstaw do dokumentu spis tabel. Skompiluj dokument (dwukrotnie).

Listy numerowane, wypunktowane i definicje

  1. Listy wypunktowane tworzy się w środowisku itemize. Wewnątrz środowiska każdy punkty zaczyna się od komendy \item.

    \begin{itemize}
    \item ...
    \item ...
    \item ...
\end{itemize}

  2. Dodaj w sekcji See also następującą listę wypunktowaną i skompiluj dokument.

    • Chemical imaging
    • Discrete tomography
    • Geometric tomography
    • Geophysical imaging
    • Industrial CT scanning
    • Medical imaging
    • MRI compared with CT
    • Network tomography
    • Nonogram, a type of puzzle based on a discrete model of tomography
    • Radon transform
    • Tomographic reconstruction

  3. Listy numerowane tworzy się zupełnie tak samo, ale używa się środowiska enumerate.

    \begin{enumerate}
    \item ...
    \item ...
    \item ...
\end{enumerate}

  4. Zamień listę w sekcji See also na listę numerowaną i skompiluj dokument.

  5. Wewnątrz pierwszego punktu dodaj zagnieżdżoną listę dodając kolejne środowisko enumerate wewnątrz tego które już istnieje:

    \begin{enumerate}
    \item Chemical imaging
        \begin{enumerate}
            \item Mid-infrared chemical imaging
            \item Near-infrared chemical imaging
            \item Raman chemical imaging
        \end{enumerate}
    \item Discrete tomography
    ...
\end{enumerate}

  6. Skompiluj dokument.

  7. Do tworzenia list definicji używa się środowiska description. Klucz – definiowane słowo – podaje się w nawiasach kwadratowych jako parametr komendy \item, następnie podaje się opis:

    \begin{description}
    \item[klucz 1] definicja 1
    \item[klucz 2] definicja 2
    \item[klucz 3] definicja 3
\end{description}

  8. Dodaj następujące definicje w sekcji Definitions i skompiluj dokument.

    • CT Computer Tomography
    • SRXTM Synchrotron X-ray Tomographic Microscopy
    • CTIS Computed Tomography Imaging Spectrometer

Krótko o wzorach

  1. W celu umieszczenia w dokumencie wzorów należy zadeklarować pakiety amsmath, amsfonts i amssymb w nagłówku dokumentu – między deklaracją klasy dokumentu (\documentclass{...}) i rozpoczęciem treści (\begin{document}):

    \documentclass[a4paper, twoside]{article}

\usepackage{graphicx}
\usepackage{tabularx}
\usepackage{amsmath}
\usepackage{amssymb}
\usepackage{amsfonts}

  2. Wzory można umieszczać w tekście na wiele sposobów. Typowo wzory umieszcza się w akapitach między dwoma znakami $.

    For the purpose of explanation we assume $x = 5$.

  3. Wzory mozna także umieszczać jako osobne, numerowane obiekty równań za pomocą środowiska equation:

    For the purpose of explanation we assume,

\begin{equation}
    x = 2.
\end{equation}

  4. Wewnątrz środowiska equation lub znaków $ można używać (bardzo) wielu komend pozwalających wstawiać dowolne symbole i operatory matematyczne. Np. ułamki otrzymujemy wstawiając dwuargumentową komendę \frac (ang. fraction). Pierwszy argument to licznik, drugi argument to mianownik.

    For the purpose of explanation we assume,

\begin{equation}
    x = \frac{y}{2 + z}.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x = \frac{y}{2 + z}.\)

  5. Inną przydatną komendą jest \sqrt tworząca symbol pierwiastka:

    For the purpose of explanation we assume,

\begin{equation}
    x = \frac{y}{\sqrt{2 + z}}.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x = \frac{y}{\sqrt{2 + z}}.\)

  6. Jeśli chcemy uzyskać pierwiastek innej potęgi można podać opcjonalny argument:

    For the purpose of explanation we assume,

\begin{equation}
    x = \frac{y}{\sqrt[3]{2 + z}}.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x = \frac{y}{\sqrt[3]{2 + z}}.\)

  7. Indeksy górne i dolne uzyskujemy za pomocą komend ^ i _

    \begin{equation}
    x^{n + 2} = \frac{y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}}.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x^{n + 2} = \frac{y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}}.\)

  8. Inne przydatne komendy to suma \sum i całka \int

    \begin{equation}
    x^{n + 2} = \int \frac{\sum y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x^{n + 2} = \int \frac{\sum y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.\)

  9. Żeby dodać granice całkowania i warunek sumowania można użyć komend indeksów górnego i dolnego, ^ i _:

    \begin{equation}
    x^{n + 2} = \int_{1}^{\infty} \frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x^{n + 2} = \int_{1}^{\infty} \frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.\)

  10. Istnieją komendy pozwalające wstawić greckie litery, np. \alpha, \beta, \epsilon, \mu, \omega:

    \begin{equation}
    x^{n + 2} = \lambda + \int_{1}^{\infty} \frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.
\end{equation}

    Powyższy przykład po złożeniu: \(x^{n + 2} = \lambda + \int_{1}^{\infty} \frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} dz.\)

#. Wszystkie znaki w środowiskach matematycznych są zamieniane na specyficzną matematyczną czcionkę. Możemy zmienić czcionkę za pomocą komend \mathrm{...} (czcionka Roman – standardowa), \mathbf{...} (czcionka pogrubiona), \mathcal{...} (czcionka kaligrafowana), \mathbb (czcionka tablicowa). Często użycie czcionki w matematyce ma konkretne zastosowanie, np. zbiór liczb naturalnych zawsze piszę się używając czcionki tablicowej. Dodatkowo, jeśli chcemy pisać tekst wewnątrz środowisk matematycznych, możemy skorzystać z komendy \text{...} (uwaga na spacje).

\begin{equation}
    x^{n + 2} = \lambda + \int_{1}^{\infty}
    \frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} \mathrm{d}z
    \text{ where } \lambda \in \mathbb{N}_{0}.
\end{equation}

Powyższy przykład po złożeniu: \(x^{n + 2} = \lambda + \int_{1}^{\infty}\frac{\sum_{i=1}^{n} y_{i}}{\sqrt[3]{2 + z_{j}}} \mathrm{d}z \text{ where } \lambda \in \mathbb{N}_{0}.\)

  1. Wstaw w dokumencie następujący wzór i skompiluj dokument:

    \(\mu_{x}=\alpha \frac{\mu_{x} - \mu_{H_{2}O}}{\mu_{H_{2}O} - \mu_{\mathrm{powietrza}}} \text{ where } \alpha = 1000\)

Odniesienia

  1. W dokumentach często zachodzi potrzeba odnoszenia się do sekcji i rysunków. Żeby to zrobić najpier należy nadać etykiety sekcjom i innym obiektom. Żeby dodać etykietę sekcji pod jej tytułem należy użyć komendy \label{...}. Etykiety powinny być krótkie i nie mogą zawierać spacji ani znaków specjalnych.

    \section{Modern tomography}
\label{modern-tomography}

  2. Dodaj etykiety do wszystkich sekcji w dokumencie.

  3. Odniesienie się do sekcji w tekście tworzy się za pomocą komendy ref{...}, podając nazwę etykiety jako argument. Dodaj w pierwszą sekcji akapit opisujący strukturę dokumentu z odniesieniami do poszczególnych sekcji. Warto użyć twardej spacji ~ między słowem Section i komendą ref{...}, spowoduje to że nie będzie w tym miejscu występował podział lini, dzięki czemu numer sekcji nigdy nie znajdzie się w osobnej linii niż słowo Section.

    Section~\ref{description} describes tomography. Next, Section~\ref{modern-tomography}
describes modern variations of tomography. Section~\ref{synchrotron} presents
another technique called \emph{Synchrotron X-ray tomographic microscopy}. Finally,
there is a list of definitions in Appendix~\ref{definitions}.

  4. Skompiluj dokument. Zauważ, że odniesienia są zastąpione znakami zapytania. Skompiluj dokument drugi raz.

  5. Odniesienie się do ilustracji i tabel także wymaga nadania im etykiet. Etykiety tego typu obiektów umieszcza się wewnątrz komendy \caption{...} za pomocą komendy \label{...}.

    \begin{table}
    \begin{tabularx}{\textwidth}{ || X | c | l || }
        ...
    \end{tabularx}
    \caption{\label{types-of-tomography} Some types of tomography.}
\end{table}

  6. Za pomocą komendy ref{...} odnieś się do każdej z tabel i ilustracji w tekście. Np.,

    Some types of tomography are listed in Table~\ref{types-of-tomography}.

  7. Skompiluj dokument (dwukrotnie).

  8. Komenda \pageref{...} pozwala odnieść się do strony gdzie występuje sekcja lub obiekt.

Bibliografia

  1. Bibliografie w LaTeXu najczęściej tworzy się za pomocą pakietu BibTeX. Utwórz plik bibliography.bib w katalogu. zawierającym plik tex i wypełnij go danymi publikacji znajdującymi się poniżej. Nie będziemy wchodzić w szczegóły tworzenia plików bib ponieważ dla wiekszości czasopism i książek naukowych są one sporządzane i udostępniane przez wydawców więc mozna je łatwo znaleźć i skopiować do swojej bibliografii (np. ACM Digital Library jest dobrym źródłem). Więcej o tworzeniu bazy danych BibTeX mozna znaleźć w WikiBooks LaTeX.

    @misc{mesh,
    title = {Tomography},
    howpublished = {US National Library of Medicine Medical Subject Headings},
}

@article{pol53,
    author = {Pollak, B.},
        month = {dec},
        year = {1953},
        title = {Experiences with Planography},
        journal = {Chest},
        note = {American College of Chest Physicians},
        volume = {24},
        number =  {6},
        pages = {663--669},
}

@book{her09,
    author = {Herman, G. T.},
    title = {Fundamentals of computerized tomography: Image reconstruction from projection},
    edition = {2nd},
    publisher = {Springer},
    year = {2009},
}

  2. Przed spisem treści dodaj bibliografię za pomocą komend \bibliographystyle{...} i \bibliography{...}. Jako argument pierwszej komendy podaje się styl bibliografii (standardowy styl to plain. Jako argument drugiej funkcji podaje się plik z bazą danych BibTeX (ale bez rozszerzenia bib):

    \bibliographystyle{plain}
\bibliography{bibliography}

\tableofcontents

  3. Do pozycji literatury odnosimy się w tekście za pomocą komendy \cite{...}, wpisujac jako argument klucz pozycji w bazie danych BibTeX. Znajdź w tekście odniesienie do pracy Pollaka z roku 1953 zaznaczonej jako (Pollak) w dokumencie. Praca ta jest zapisana w bazie danych BibTeX pod kluczem pol53. Zastąp w dokumecie napis (Pollak) na komendę \cite{pol53}.

    In a 1953 article in the medical journal Chest, B. Pollak of the Fort
William Sanatorium described the use of planography, another term for
tomography \cite{pol53}.

  4. Skompiluj dokument wg. następujących kroków:

    1. Usuń pliki z dotychczasowych kompilacji (Plik → Usuń pliki AUX),
    2. Skompiluj plik za pomocą systemu pdfLaTeX (tak jak do tej pory, np. za pomocą przycisku typeset),
    3. Analogicznie skompiluj plik za pomocą systemu BibTeX (wybierz system z listy obok przycisku typeset, następnie skompiluj tak jak do tej pory, np. za pomocą przycisku typeset),
    4. Skompiluj jeszcze raz plik za pomocą systemu pdfLaTeX (wybierz system z listy obok przycisku typeset, następnie skompiluj tak jak do tej pory, np. za pomocą przycisku typeset).

  5. Odnieś się w tekście do pozycji her09 i mesh w miejscach oznaczonych (Herman) i (MeSH). Następnie skompiluj dokument jak powyżej.

Komentarze

  1. System LaTeX pozwala na trzymanie w pliku tex notatek które nie będą umieszczone w głównym dokumencie. Jeśli zaczniemy linię tekstu od znaku komentarza % wtedy nie zostanie on ujęty w docelowym dokumencie. Dodaj komentarz przed pierwszą sekcję:

    % This is an inline menu.
Section~\ref{description} describes tomography. Next, Section~\ref{modern-tomography}
describes modern variations of tomography. Section~\ref{synchrotron} presents
another technique called \emph{Synchrotron X-ray tomographic microscopy}. Finally,
there is a list of definitions in Appendix~\ref{definitions}.

  2. Skompiluj dokument i sprawdź czy komentarz został zawarty.

# Jeśli wstawić znak komentarza % w środku lini, to pierwsza część lini zostanie ujęta w dokumencie, a druga część nie:

% This is an inline menu.
Section~\ref{description} describes tomography. Next, Section~\ref{modern-tomography}
describes modern variations of tomography. Section~\ref{synchrotron} presents
another technique called \emph{Synchrotron X-ray tomographic microscopy}. Finally,
there is a list of definitions in Appendix~\ref{definitions}. % TODO This line needs work!

Język polski

  1. LaTeX pozwala na ustawienie kompilacji w praktycznie dowolnym języku, ale wymaga to odpowiedniej konfiguracji. W związku z tym żeby używać języka polskiego należy użyć odpowiednich pakietów przy odpowiedniej konfiguracji. Pakiet babel ustawiony na język polski zapewni odpowiednie używanie interpunkcji i innych cech tekstu. Pakiet fontenc zapewnia użycie odpowiedniej dla danej grupy językowej konfiguracji czcionek—dla języka polskiego odpowiednia konfiguracja to T1. Dodatkowo należy podać kodowanie czcionki które jest użyte do utworzenia pliku tex. Dla większości nowoczesnych systemów preferowane kodowanie czcionki to utf8. Poniżej podana jest typowa konfiguracja dla języka polskiego na systemach (GNU)/Linux i nowszych generacjach Windowsa.

    \documentclass[a4paper, twoside]{article}

\usepackage[utf8]{inputenc}
\usepackage[T1]{fontenc}
\usepackage[polish]{babel}

Uwaga: pakiety językowe powinny być wstawione poniżej pakietu amssymb.

  1. Na niektórych systemach operacyjnych (np. starszych Windowsach) pliki są tworzone w kodowaniu cp1250.

    \documentclass[a4paper, twoside]{article}

\usepackage[cp1250]{inputenc}
\usepackage[T1]{fontenc}
\usepackage[polish]{babel}

  2. Wpisz w informacjach o autorze dokumentu dane autora zawierające polskie znaki i skompiluj dokument.

Ankieta

Materiały dodatkowe

  • WikiBooks LaTeX – podręcznik do nauki LaTeXa.
  • Detexify – program zgadujący znaki specjalne i operatory matematyczne w LaTeXu na podstawie rysunków.

Zadanie indywidualne 3b

Utwórz za pomocą systemu LaTeX dokument odpowiadający dokumentowi z poprzedniego zadania indywidulnego:

  1. Utwórz nowy dokument LaTeX, ustaw typ dokumentu na report, dodaj potrzebne pakiety i wstaw tekst do nowego dokumentu
  2. Oznacz nagłówki i odpowiednio rozdziel wszystkie akapity
  3. Wstaw w odpowiednich miejscach listy ponumerowane i wypunktowane
  4. Wstaw spis treści, spis obrazów i spis tabel na końcu dokumentu
  5. Wstaw do każdej sekcji po jednym obrazie, każdy z obrazów podpisz i ponumeruj
  6. Wstaw do jednej z sekcji wzór matematyczny
  7. Wypełnij informację o dokumencie i stwórz pierwszą stronę
  8. Wstaw do tekstu przynajmniej jedną tabelę
  9. W każdej sekcji wstaw przynajmniej jedno odniesienie do innych sekcji.

Prześlij pliki wynikowe w formatach tex i pdf za pomocą poczty elektronicznej (jako załączniki) na adres wykładowcy z tytułem [PIN] Zadanie Indywidualne 3b. Termin przysłania zadania: 2 XII 2014, godz. 23:59. Każdy dzień spóźnienia powoduje utratę 0.5 oceny. Prace będą badane pod względem nadmiernej współpracy, prace kopiowane nie będą przyjmowane do oceny.