Możliwość cyfrowej rejestracji kolekcji skrzypiec konkursowych zgłoszonych do udziału w X Międzynarodowym Konkursie Lutniczym im. Henryka Wieniawskiego stanowiła trudną do powtórzenia okazję jednoczesnego zgromadzenia podobnej klasy instrumentów muzycznych i nagrania ich w warunkach niemal identycznych jak konkursowe. Nagrania były możliwe dzięki współpracy z organizatorem Konkursu - Towarzystwem im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu oraz gospodarzem Konkursu - Muzeum Instrumentów Muzycznych (oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu). Wybór zestawu nagranych dźwięków powstał w oparciu o zasady oceny walorów użytkowo brzmieniowych zawartych w regulaminie konkursu oraz na wzorcach z przesłuchań jurorów - muzyków w drugim etapie konkursu.

    Podstawowym założeniem przy tworzeniu kolekcji nagrań było ich przeprowadzenie w warunkach najbardziej zbliżonych do konkursowych. Stąd sesje nagraniowe odbywały się, dzięki uprzejmości kierownictwa Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu, w sali kameralnej im. Groblicza w muzeum. Wykonawcą był artysta skrzypek związany z Konkursem (testował skrzypce na koncertach dostępnych dla publiczności w czasie przesłuchań trzeciego etapu konkursu). Przygotowanie lutnicze skrzypiec było zapewnione ze strony Muzeum Instrumentów Muzycznych przez artystę lutnika, mgra Piotra Cieślaka.

    Wszystkie nagrania powstały w trybie monofonicznym. Jednakże ze względu na specyfikę warunków akustycznych w sali im. Groblicza zdecydowano dokonać nagrań przy dwóch różnych ustawieniach mikrofonu - w polu bliskim, w odległości około 1 m od grającego i w polu dalekim - w odległości około 10 m od grającego. Dwa kanały stereofonicznego toru nagrywającego były wykorzystane w sposób nietypowy do jednoczesnych nagrań w polu bliskim i dalekim.

    Nagrania w polu bliskim były wykonywane za pomocą mikrofonu pojemnościowego DPA 4011 o charakterystyce kardioidalnej. W polu dalekim umiejscowiony był mikrofon Tonsil MC 358 o charakterystyce superkardioidalnej. Dźwięk rejestrowano na pomocą nagrywarki cyfrowej CDR 880 firmy Philips przy częstotliwości próbkowania równej 44,1 kHz poprzez przedwzmacniacz Sonosax SX-M2.

    Nagrano serię identycznych dla każdego instrumentu dźwięków pozwalających na najlepszą charakterystykę brzmienia skrzypiec. Zestaw dźwięków do nagrań wybrano kierując się testami, przy pomocy których jurorzy - muzycy oceniali walory dźwiękowe instrumentów w drugim etapie konkursu. Zestaw obejmuje:

• pojedyncze dźwięki grane détaché bez palcowania na kolejnych strunach G, D, A, E w obu kierunkach prowadzenia smyczka z dwoma powtórzeniami,
• dźwięki grane pizzicato na kolejnych czterech strunach,
• pochody chromatyczne na kolejnych strunach od g do g2, od d2 do d4, od a2 do a4, od e2 do e4,
• gama diatoniczna grana z wykorzystaniem czterech strun,
• fragment trzeciej części (Sarabanda) partity d-moll nr 2 J.S. Bacha, BWV 1004.