Krótki wstęp do programowania z wykorzystaniem inline assemblera x86

A.D.Danilecki, Poznan, Polska
Politechnika Poznanska, Wydzial Informatyki i Zarzadzania
W tej chwili adanilecki _malpa_ cs.put.poznan.pl
Z wykorzystaniem wielu listow z uwagami od wielu autorow

Dodatek A: Opis niektórych instrukcji assemblera

A.1: Alfabetyczny spis instrukcji
A.2: Tematyczny spis instrukcji

A.3: Opis

Część A-H *
Część I-O *
Część P-Z *

A.4 Znaczniki rejestr (EFLAGS)
A.5 Przyrostki instrukcji

Instrukcje te powinny występować albo w pliku .s ( z kodem źródłowym w assemblerze) albo w środku dyrektywy asm. Jeżeli nie chcemy by gcc optymalizowało wnętrza dyrektywy asm, powinniśmy dodać słowo volatile . Dla zgodności z innymi kompilatorami, możemy zamiast tych słów użyć równoważnych __asm__ __volatile__ . Instrukcje powinny być pisane w cudzysłowiach, oddzielane znakami nowej linii, np

asm ("instrukcja \n Instrukcja");albo

asm ("instrukcja\n" "Instrukcja\n");

Aby uzyskać przejrzysty kod po zassemblowaniu go przez gcc (gcc -S) powinniśmy stosować dodatkowo tabulacje '\t'. Zapis następujący :

asm ( "instrukcja" "instrukcja" ); jest błędny.

Postać instrukcji assemblerowej opisana jest też w punkcie drugim niniejszego dokumentu.
Ogólne zasady opisano również tam.

Dla przypomnienia : używamy '%' przed nazwą rejestrów (%% gdy używamy rozszerzonego asma) np : %ebx,%ecx,%edx, %esi,%edi,%ebp,%esp... Używamy '$' przed stałą. Używamy przyrostków określających typ argumentów, mianowicie 'b' by określić że argument ma długość jednego bajtu (np char), 'w' jeśli ma długość dwóch bajtów, 'l' jeśli ma długość czterech bajtów (np int).

Możemy używać etykiet, do których później możemy skakać instrukcjami loop czy też jmp . Etykietą jest dowolny ciąg znaków zakończony ':' czyli dwukropkiem. Nazwa etykiety musi występować samotnie w linii.

Następujące oznaczenia zostały przyjęte do oznaczania typu argumentów:

imm - stała

reg - rejestr

mem - adres

mmxreg - rejestr MMX

fpureg - rejestr koprocesora

Liczba następująca po takim oznaczeniu, jedna z : 8,16,32,64 i oznacza typ operandu - że ma być traktowany jako liczba odpowiednio 8-bitowa itd. Oznaczenia rejestrów:

%mm0-%%mm7 - 8 rejstrów MMX (64-bitowe)

%st0-%st7 - 8 rejestrów koprocesora
rejestry ogólnego przeznaczenia :

%cl,%bl,%al,%dl - rejstry 8-bitowe

%ch,%bh,%ah,%dh - rejestry 8-bitowe, starsze 8 bitów rejestrów ex, ax itd.

%ex,%ax,%dx,%bx - rejstry 16- bitowe

%edx,%ecx,%eax,%ebx - rejestry 32 bitowe
rejestry wskaźnikowe:

%esp (stack pointer),%ebp(frame pointer)
rejestry indeksowe

%esi,%edi
rejestry segmentowe

%ss,%cs,%ds,%es,%gs,%fs (stack,code,4*data)
rejestry kontrolne

%cr0, %cr2, %cr3 (?)
rejestry testowe

%tr6-7
rejstry do debugingu

%db0-7

%eax- inaczej akumulator, często wykorzystywany w operacjach arytmetycznych.
%ecx - wykorzystywany często w pętlach
%ebx - wskaźnik do danych w segmencie %ds.
%edx - wskaźnik wejścia/wyjścia
%esi : wskaźnik do danych w segmencie %ds. Źródło w operacjach na łańcuchach
%edi : wskaźnik do danych w segmencie %es . Przeznaczenie w operacjach na łańcuchach.
%esp : wskaźnik na stos
%ebp : wskaźnik na dane na stosie
Dodatkowo : wskaźnik rozkazów ip, (pokazujący następną instrukcję do wykonania, nie zajmuj się nim, ja nigdy się nim nie zajmowałem) rejestr znaczników w których ważne dla nas są: CF - wskaźnik przeniesienia, PF - wskaźnik parzystości, AF - wskaźnik przeniesienia pomocniczego, ZF - wskaźnik zera (uzywany chyba najczęściej), SF -wskaźnik znaku.

Dodatkowo są rejestry : Control registers, Test registers, Debug registers.
Nigdy ich nie używałem i mogę się tylko domyślać do czego służą. Jeśli ktoś wie, zna przykłady wykorzystania proszę o kontakt.

Jak już wspomniałem, kiepski ze mnie assemblerowiec, więc nie wszystkie opisane w dodatku instrukcje znam i używam. Te które używam, które sprawdziłem z gcc i których działania jestem pewien, zaznaczone są w spisie symbolem (#).

Opis każdej komendy wygląda następująco :

NAZWA

dostępna: 386/486/PPro/MMX/PII

liczba mikrokodów:

komenda sprawdzona/ komenda niesprawdzona Opis: Patrz też: kategoria:

Liczbę mikrokodów zaczerpnąłem z dokumentu 'optimize.pdf' z strony www.intel.com/design/manuals. Chętnie bym się dowiedział czy nie ma tam jakichś pomyłek, i jak się ma ilość mikrokodów do liczby taktów w trakcie których wykonywana jest instrukcja (Tak jak to podane jest w książce np. A.Marciniaka). Mogę tylko podejrzewać, że liczba mikrokodów, podana w instrukcji intelowskiej jest liczbą opcodów na jakie tłumaczona jest instrukcja, ew. liczbę bajtów może i nijak ma się do ilości taktów (cykli zegarowych) czyli czasu wykonania tej instrukcji. Tak czy inaczej informację tę należy traktować z przymrużeniem oka, jako wskazówkę zaledwie która instrukcja jest krótsza, a która dłuższa.
Jeżeli instrukcja jest nie sprawdzona przeze mnie, to podchodź podejrzliwie do podanej kolejności operandów. Pamiętaj, korzystałem z dokumentacji w których zawsze korzystano z składni intelowskiej, podczas gdy w gcc korzystamy z składni unixowej ( Żeby było śmieszniej, nie jestem na sto procent pewien, że tak jest zawsze.)Czasami chciało mi się to poprawiać, ale znacznie częściej nie :) Sorry :). Jeżeli znasz się dobrze na asmie w notacji unixowej, proszę, skontaktuj się ze mną, żebym mógł poprawić ewentualne błędy
Niektóre instrukcje nie są w ogóle przyjmowane przez gcc, np. retf. Jako takie nie zostały wymienione w tym spisie.

A.1: Alfabetyczny spis instrukcji

do spisu treści

Oznaczenia
(#) instrukcja sprawdzona przeze mnie ( na 100% jestem pewien jej działania )
(+) instrukcja zawarta w spisie tematycznym
(*) instrukcja opisana

AAA + *
AAD + *
AAM + *
AAS + *
ADC + *
ADD + * #
AND + * #
ARPL + *
BOUND + *
BSF + * #
BSR + * #
BSWAP + * #
BT + * #
BTC + * #
BTR + * #
BTS + * #
CALL + *
CBW + *
CDQ + *
CLC + *
CLD + *
CLI + * #
CLTS + *
CMC + *
CMOV + *
CMP + * #
CMPSB + *
CMPSL + *
CMPSW + *
CMPXCHG + *
CMPXCHG8B + *
CPUID + * #
CWD + *
CWDE + *
DAA + *
DAS + *
DEC + * #
DIV + * #
EMMS + *
ENTER + *
FABS + *
FADD + *
FADDP + *
FBLDP + *
FBSTP + *
FCHS + *
FCLEX + *
FCMOV + *
FCOM + *
FCOMI + *
FCOMIP + *
FCOMP + *
FCOMPP + *
FCOS + *
FDECSTP + *
FDISI + *
FDIV + *
FDIVP + *
FDIVR + *
FDIVRP + *
FENI + *
FFREE + *
FIADD + *
FICOM + *
FICOMP + *
FIDIV + *
FIDIVR + *
FILD + *
FIMUL + *
FINCSTP + *
FINIT + *
FIST + *
FISTP + *
FISUB + *
FLD + *
FLDCW + * #
FLDENV + *
FLDxx + *
FMUL + *
FMULP + *
FNINIT + *
FNCLEX + *
FNDISI + *
FNOP + *
FPATAN + *
FPREM + *
FPREM1 + *
FPTAN + *
FRNDINT + *
FRSTOR + *
FSAVE + *
FSCALE + *
FSETPM + *
FSIN + *
FSINCOS + *
FSQRT + *
FST + *
FSTCW + * #
FSTENV + *
FSTP + *
FSTSW + *
FSUB + *
FSUBP + *
FSUBR + *
FSUBRP + *
FTST + *
FUCOM + *
FUCOMI + *
FUCOMIP + *
FXAM + *
FXCH + *
FxDISI + *
FxENI + *
F2XM1 + *
FXTRACT + *
FYL2X + *
FYL2XP1 + *
HLT + *
IBTS + *
ICEBP + *
IDIV + *
IMUL + * #
IN + *
INC + * #
INSB + *
INSL + *
INSW + *
INT + *
INT01 + *
INT1 + *
INT3 + *
INTO + *
INVD + *
INVLPG + *
IRET + *
IRETD + *
IRETW + *
Jcc + * #
JCXZ + * #
JECXZ + * #
JMP + * #
LAHF + *
LAR + *
LDS + *
LEA + * #
LEAVE + *
LES + *
LFS + *
LGDT + *
LGS + *
LIDT + *
LLDT + *
LMSW + *
LOADALL *
LOCK + *
LODSB + *
LODSD + *
LODSW + *
LOOP + * #
LOOPE + * #
LOOPNE + * #
LOOPNZ + * #
LOOPZ + * #
LSL *
LSS + *
LTR + *
MOV + * #
MOVD + * #
MOVQ + * #
MOVSB + *
MOVSL + *
MOVSW + *
MOVSX + *
MOVZX + *
MUL + * #
NEG + * #
NOP + * #
NOT + * #
OR + * #
OUT + *
OUTSB + *
OUTSL + *
OUTSW + *
PACKSSDW + *
PACKSSWB + *
PACKUSWB + *
PADDSIW + *
PADDxx + *
PAND + *
PANDN + *
PAVEB + *
PCMP + *
PDISTIB + *
PMACHRIW + *
PMADDWD + *
PMAGW + *
PMULHRIW + *
PMULHRW + *
PMULHW + *
PMULLW + *
PMVccZB + *
POP + * #
POPAx + *
POPFx + *
POR + *
PSLLx + *
PSRAx + *
PSRLx + *
PSUBSIW + *
PSUBxx + *
PUNPCKxx + *
PUSH + * #
PUSHAx + *
PUSHFx + *
PXOR + *
RCL + *
RCR + *
RDMSR *
RDPMC *
RDTSC *
REP + *
RET + *
ROL + *
ROR + *
RSM *
SAHF + *
SAL + *
SAR + *
SBB + *
SCASB *
SCASL *
SCASW *
SETcc + * #
SGDT + *
SHL + *
SHLD + *
SHR + *
SHRD + *
SIDT + *
SLDT + *
SMI *
SMSW + *
STC + *
STD + *
STI + *
STOSB + *
STOSL + *
STOSW + *
STR + *
SUB + * #
TEST + *
VERR *
VERW *
WAIT + *
WBINVD + *
WRSMR *
XADD + *
XBTS *
XCHG + *
XLATB + *
XOR + *

A.2: Tematyczny spis instrukcji

do spisu treści

Niektóre instrukcje mogą się znaleźć równocześnie w kilku kategoriach, np instrukcje MMX (kategoria MMX i arytmetyczne).Nie wszystkie instrukcje ujęte w spisie alfabetycznym znajdują się w spisie tematycznym (nie żebym był leniwy)

Kategorie :

Instrukcje MMX

Instrukcje specyficzne dla Pentium/Pentium Pro/Pentium II

Intrukcje arytmetyczne

Instrukcje koprocesora - zmiennoprzecinkowe

Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

Instrukcje łańcuchowe

Instrukcje logiczne

Instrukcje skoków, pętli i porównań

Instrukcje wejścia-wyjścia

Instrukcje manipulujące danymi

Instrukcje przerwań

Inne instrukcje

Początek opisu

AAA

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: aaa
Opis: Powinna być używana po użyciu komendy ADD , której wynik był umieszczony w %al. Jej celem jest sprawdzenie, czy nastąpiło przepełnienie przy dodawaniu (np 16+16 = wynik to 32 i nie mieści się w rejestrze %al). Używana jest przy operacjach na liczbach w rozpakowanym formacie BCD (gdzie binarnie kodujemy liczby dziesiętnie, tzn : 1000 1000 zwykle to 128+8=136, ale w kodowaniu BCD byłoby to 88). Gdy dokonujemy operacji na liczbach w spakowanym formacie BCD, powinniśmy używać zamiast tej instrukcji poleceń DAA lub DAS . Nigdy poza UTK (zajęciami z układów techniki cyfrowej) i tym podobnych nie zajmowałem się liczbami w formacie BCD. Podobno łatwo liczby te tłumaczyć do formatu ASCII i z powrotem.
Jeżeli cztery mniej znaczące bity AL są większe od 9 lub AF jest równe 1, to do %al jest dodawane 6, cztery bardziej znaczące bity AL są zerowane, AH jest zwiększane o 1, a AF i CF przyjmują wartość 1.
Patrz też: AAD , AAS , AAM DAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

AAD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3

komenda niesprawdzona
Składnia: aad

aad imm
Opis: Instrukcja powinna być wykonana przed dwójkowym dzieleniem dwóch operandów wyrażonych w rozpakowanym kodzie BCD (iloraz również jest wtedy wyrażony w tym kodzie). Do %al jest dodawana wartość 10*%ah, a %ah ustawiana jest na zero. Jest to w operacja odwrotna do AAM.
AAS , AAM DAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

AAM

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4

komenda niesprawdzona
Składnia: aam

amm imm
Opis : Instrukcję tą powinieneś wykonać po pomnożeniu dwu liczb w formacie rozpakowanym BCD i pozostawieniu rezultatu w %al. Dzieli %al przez dziesięć i pozostawia wynik w %ah, a resztę z dzielenia w %al. Zamiast dzielić przez dziesieć można podzielić przez dowolną stałą. Np. "aam 16\n" spowoduje że dwie czwórki bitów (ang. nibbles) z rejestru %al zostaną rozdzielone między %ah i %al.
Patrz też: AAD , AAS , AAA DAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

AAS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: aas
Opis: Powinna być używana po użyciu komendy SUB , której wynik był umieszczony w %al. Jej celem jest sprawdzenie, czy nie nastąpił niedomiar przy odejmowaniu. Uzywana jest przy operacjach na liczbach w rozpakowanym formacie BCD (gdzie binarnie kodujemy liczby dziesiętnie, tzn : 1000 1000 zwykle to 128+8=136, ale w kodowaniu BCD byłoby to 88). Gdy dokonujemy operacji na liczbach w spakowanym formacie BCD, powinniśmy używać zamiast tej instrukcji poleceń DAA lub DAS . Nigdy poza UTK (zajęciami z układów techniki cyfrowej) i tym podobnych nie zajmowałem się liczbami w formacie BCD. Podobno łatwo liczby te tłumaczyć do formatu ASCII i z powrotem.
Jeżeli cztery mniej znaczące bity AL są większe od 9 lub AF jest równe 1, to do %al jest dodawane 6, cztery bardziej znaczące bity AL są zerowane, AH jest zmniejszane o 1, a AF i CF przyjmują wartość 1.
Patrz też: AAD , AAM , AAA DAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

ADC

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: różnie dla różnej składni, patrz niżej

komenda niesprawdzona

składnia :

adc %al,imm8 : 2
adc %eax,imm16/32 : 2
adc m16/32,imm16/32 : 4
adc m16/32, r16/32 : 4
adc m8,imm8 : 4
adc m8,r8 : 4
adc r16/32,imm16/32 : 2
adc r16/32,m16/32 : 3
adc r16/32,rm16/32: 2
adc r8,m8 : 2
adc r8,imm8 : 3
adc r8,rm8 : 2
adc rm16/32,r16/32 : 3
adc rm8,r8 : 2

Opis: Instrukcja ta dodaje dwie liczby całkowite, do wyniku dodaje CF i wynik umieszcza w operandzie "przeznaczenie", czyli w notacji intelowskiej- pierwszym w notacji unixowej - w drugim. Prxy okazji - czy ktoś wie co znaczy "rm"? W opisie mikrokodów wyżej stosuję notację intelowską (najpierw przeznaczenie, potem źródło) bo tak łatwiej mi przepisuje sie z dokumentacji. Flaga CF jest ustawiana jeżeli znowu nastąpi przepełnienie.
Patrz też: ADD Kategoria : Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

ADD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: różnie dla różnej składni, patrz niżej

komenda niesprawdzona

składnia :

add %al,imm8 : 1
add %eax,imm16/32 : 1
add m16/32,imm16/32 : 4
add m16/32, r16/32 : 4
add m8,imm8 : 4
add m8,r8 : 4
add r16/32,imm16/32 : 1
add r16/32,imm8 : 1
add r16/32,m16/32: 2
add r16/32,rm16/32 : 1
add r8,imm8 : 1
add r8,m8 : 2
add r8,rm8 : 1
add rm16/32,r16/32 : 1
add rm8,r8 : 1

Opis: Instrukcja ta dodaje dwie liczby całkowite i wynik umieszcza w operandzie "przeznaczenie", czyli w notacji intelowskiej- pierwszym w notacji unixowej - w drugim. Przy okazji - czy ktoś wie co znaczy "rm"? W opisie mikrokodów wyżej stosuję notację intelowską (najpierw przeznaczenie, potem źródło) bo tak łatwiej mi przepisuje sie z dokumentacji. Flaga CF jest ustawiana jeżeli nastąpi przepełnienie.
Przykład : movl $2,%eax \n addl $2,%eax wynik : w %eax jest 4 .
Patrz też: ADC , XADD , FADD , FIADD
Kategoria : Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

AND

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3

komenda niesprawdzona

Składnia:

and %al,imm8 : 1
and %eax,imm16/32 : 1
and m16/32,imm16/32 : 4
and m16/32, r16/32 : 4
and m8,imm8 : 4
and m8,r8 : 4
and r16/32,imm16/32 : 1
and r16/32,imm8 : 1
and r16/32,m16/32: 2
and r16/32,rm16/32 : 1
and r8,imm8 : 1
and r8,m8 : 2
and r8,rm8 : 1
and rm16/32,r16/32 : 1
and rm8,r8 : 1

Opis: Boolowskie mnożenie obu operandów. Tzn, tak samo jak operator '&' w C : 1 & 1 == 1 a 1&0. 0&0, 0&1 ==0. Identyczną operację, tyle tylko że na liczbach typu long long, przeprowadza PAND . Wynik zostawiany jest w drugim operandzie.

Przykład : movl $7,%ecx \n movl $3,%edx \n and %ecx,%edx Wynik : w %edx pozostaje 3.
Patrz też: OR , XOR NOT , NEG POR , PXOR PAND , PANDN
Kategoria: Instrukcje logiczne
Instrukcje operujące na licznach całkowitych

ARPL

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona
Składnia: arpl m16

arpl rm16,r16
Opis: Jeżeli pole uprzewilejowania pierwszego operandu, którym powinien być selector segmentu, jest mniejsze niż pole uprzewilejowania drugiego operandu, to ZF przyjmuje wartość 1, i pole uprzewilejowania pierwszego argumentu przyjmuje wartość odpowiedniego pola drugiego argumentu
Patrz Też:
Kategoria : Inne Instrukcje

BOUND

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona
Składnia:

bound r16/32,m16/32
Opis : Instrukcja ta oczekuje, że drugi argument wskazuje na miejsce w pamięci zawierające dwie wartości tego samego rozmiaru jak pierwszy argument (tzn. dwa słowa gdy pierwszym argumentem jest rejestr 16-bitowy, dwa podwójne słowa gdy pierwszym argumentem jest rejestr 32-bitowy). Jeżeli wartość w pierwszym argumencie jest mniejsza od pierwszej wartości w pamięci, lub większa lub równa niż druga wartość, wysyła wyjątek BR (wyjątek 5, fault - czyli że po wystąpieniu wyjątku i wywołaniu procedury obsługi próbuje się ponownie wykonać instrukcję która wywołała wyjątek - za "Laboratorium systemu operacyjnego Linux ", praca zbiorowa studentów Uniwersystetu Warszawskiego. Tutaj widać że A.Marciniak nie rozumie różnicy między wyjątkiem a przerwaniem) (przekroczenie tablicy) stąd komenda ta nadaje się do testowania tablic.
Patrz także: Kategoria : Inne Instrukcje

BSF

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3 lub 2

komenda sprawdzona

Składnia:

bsf im16/32,r16/32
bsf rm16/32,r16/32

Opis: Przeszukuje pierwszy operand w poszukiwaniu ustawionego bitu (czyli =1). Jeżeli go znajdzie, w drugim operandzie znajduje się jego index, ZF ustawiany jest na 1. Jeżeli pierwszy operand jest równy zeru, ZF ustawiany jest na 0. Przeszukuje od najmniej znaczącego do najbardziej znaczącego. Indeksy zaczynają się od 0 (najmniej znaczący bit) do 16/32 (najbardziej znaczący bit.
Przykłady : movl $3,%eax \n bsf %eax,%ecx \n %ecx równe jest 0. movl $6,%eax \n bsf %eax,%ecx \n %ecx równe jest 1.
Patrz także : BSR BT BTC BTR
Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

BSR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3 lub 2

komenda sprawdzona
Składnia:

bsr m16/32,r16/32
bsr rm16/32,r16/32
Opis: Przeszukuje pierwszy operand w poszukiwaniu ustawionego bitu (czyli =1). Jeżeli go znajdzie, w drugim operandzie znajduje się jego index, ZF ustawiany jest na 1. Jeżeli pierwszy operand jest równy zeru, ZF ustawiany jest na 0. Przeszukuje od najbardziej znaczącego do najmniej znaczącego. Indeksy zaczynają się od 0 (najmniej znaczący bit) do 16/32 (najbardziej znaczący bit.
Przykłady : movl $3,%eax \n bsf %eax,%ecx \n %ecx równe jest 1. movl $6,%eax \n bsf %eax,%ecx \n %ecx równe jest 2.
Patrz także : BSF BT BTC BTR Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

BSWAP

Dostępna: od 486

Liczba Mikrokodów: 2

komenda sprawdzona
Składnia:

bswap r32
Opis: Instrukcja ta zamienia bity 0-7 z bitami 24-31, a bity 8-15 z bitami 16-23, czyli zamienia kolejnością słowa w rejestrze.
Przykład : movl $1,%eax \n bswap %eax \n %eax równa się 2^24 (bit 0 zamienił się miejscem z bitem 24 ) czyli 16777216
Patrz też: XCHG
Kategoria : Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 2/complex/1/1

komenda sprawdzona

Składnia:

bt imm8,reg16/32
bt r16/32,m16/32
bt imm8,rm16/32
bt r16/32,rm16/32

Opis: Jeżeli bit drugiego operandu o indeksie podanym pierwszym operandem równa się 1, CF również równa się jeden. W przeciwnym wypadku CF równa się 0.
Przykład: movl $1,%eax \n bt $0,%eax CF równa się 1.
Patrz też: BTC , BTR BTS
Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

BTC

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4/complex/1/1

komenda sprawdzona

Składnia:

btc imm8,reg16/32
btc r16/32,m16/32
btc imm8,rm16/32
btc r16/32,rm16/32

Opis: Jeżeli bit drugiego operandu o indeksie podanym pierwszym operandem równa się 1, CF również równa się jeden. W przeciwnym wypadku CF równa się 0. Bit o podanym indeksie zostaje uzupełniony (tzn jeśli równa się 0, to po wykonaniu będzie się równał 1, jeśli równa się 1, to będzie się równał 0)
Przykład: movl $1,%eax \n btc $0,%eax CF równa się 1. %eax równa się 0 movl $5,%eax \n btc $2,%eax CF równa się 1. %eax równa się 1.
Patrz też: BT , BTR , BTS
Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

BTR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4/complex/1/1

komenda sprawdzona

Składnia:

btr imm8,reg16/32
btr r16/32,m16/32
btr imm8,rm16/32
btr r16/32,rm16/32

Opis: Jeżeli bit drugiego operandu o indeksie podanym pierwszym operandem równa się 1, CF również równa się jeden. W przeciwnym wypadku CF równa się 0. Bit o podanym indeksie zostanie wyzerowany.
Przykład: movl $1,%eax \n btr $0,%eax CF równa się 1. %eax równa się 0.
Patrz też: BTC , BT , BTS
Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

BTS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4/complex/1/1

komenda sprawdzona

Składnia:

bts imm8,reg16/32
bts r16/32,m16/32
bts imm8,rm16/32
bts r16/32,rm16/32

Opis: Jeżeli bit drugiego operandu o indeksie podanym pierwszym operandem równa się 1, CF również równa się jeden. W przeciwnym wypadku CF równa się 0. Bit o podanym indeksie zostanie ustawiony (będzie się równał jeden)
Przykład: movl $1,%eax \n bts $0,%eax CF równa się 1. %eax równa się 1.
Patrz też: BTC , BTR BT
Kategoria : Instrukcje logiczne , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CALL

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda sprawdzona
Składnia: call nazwa ew. call adres
Opis : Wywołuje procedurę o podanej nazwie lub zaczynającej się pod podanym adresem. Powrót z wywołania następuje poprzez intrukcję RET
Patrz także: RET
Kategoria : Inne instrukcje

CBW

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda sprawdzona
Składnia: cbw
Opis: Rozszerza liczbę 8-bitową w %al w liczbę 16-bitową w %ax poprzez powielenie bitu znaku - tzn, jeśli najstarszy bit %al był jeden, to %ah wypełniony jest jedynkami, w przeciwnym razie wypełniony jest zerami. Dopuszczalna jest także nazwa cbtw.
Patrz także: CDQ , CWD , CWDE
Kategoria : Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CDQ

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda sprawdzona
Składnia: cdq
Opis: Rozszerza liczbę 32-bitową w %eax w liczbę 64-bitową w %eax:%edx poprzez powielenie bitu znaku - tzn, jeśli najstarszy bit %eax był jeden, to %edx wypełniony jest jedynkami, w przeciwnym razie wypełniony jest zerami. Dopuszczalna jest także nazwa cltd (change long to double? cholera wie :)) )
Patrz także: CBW , CWD , CWDE
Kategoria : Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CLC

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: clc
Opis: Zeruje flagę przeniesienia (CF)
Patrz też : CLD , CLI , CLTS , STC , STD , STI , CMC
Kategoria : Inne instrukcje

CLD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: nie wiem

komenda niesprawdzona
Składnia: cld
Opis: Zeruje flagę kierunku (DF)
Patrz też : CLC , CLI , CLTS , STC , STD , STI , CMC
Kategoria : Inne instrukcje

CLI

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda sprawdzona

Instrukcja uprzywilejowana
Składnia: cli
Opis: Zeruje flagę zezwolenia na przerwanie (IF) , uniemożliwiając wystąpienia przerwań (za wyjątkiem NMI). Przywrócić obsługę przerwań można komendą STI . Wszelkie programy które próbowałem uruchomić z tą instrukcją kończyły się zrzuceniem core. Czyżby tą instrukcję można było wykonywać tylko w trybie jądra? Ktoś zna się na tym?
przykład : cli \n ( od tej pory ignorujemy sygnały przerwań)
Patrz też : CLC , CLD , CLTS , STC , STD , STI , CMC
Kategoria : Inne instrukcje

CLTS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Instrukcja uprzywilejowana
Składnia: clts
Instrukcja CLTS sluzy do skasowania bitu TS w rejestrze CR0 (MSW). Bit TS (Task Switched) jest ustawiany przez procesor podczas przelaczania zadan. W przypadku odwolania sie do koprocesora (instrukcja ESC i wszystkie pochodne czyli wszystkie instrukcje koproca) gdy jest ustawiony ten bit, jest generowany wyjatek #NM (nr 8) ostrzegajacy, ze zostalo zmienione zadanie (zmienil sie kontekst: zawartosc rejestrow, obszar segmentow itd.) a w rejstrach koprocesora znajduja sie jeszcze wartosci starego zadania i nalezy je gdzies zachowac zeby nie zginely podczas powrotu do przerwanego zadania. Powinna to wlasnie wykonac procedura obslugi wyjatku #NM, a pozniej powinna ona skasowac bit TS (co wlasnie sie robi instrukcja CLTS) oznajmujac tym samym ze kontekst koprocesora zostal zachowany. Instrukcja ta jest uprzywilejowana i moze byc tylko wykonywana na zerowym poziomie ochrony (w trybie jadra), a zwykly programista (nie systemowy) raczej nie powinien sie nia interesowac. Patrz też : CLC , CLI , CLD , STC , STD , STI , CMC
Kategoria : Inne instrukcje

CMC

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: cmc
Opis: Uzupełnia do dwóch CF, czyli jeśli wartością CF było zero, to zmienia wartość CF na jeden, jeśli wartością CF było jeden, to przypisuje CF wartość zero.
Patrz też : CLC , CLI , CLD , STC , STD , STI
Kategoria : Inne instrukcje

CMOV

Dostępna: od Pentium Pro (P6)

Liczba Mikrokodów: 2 (między rejestrami) 3 (pamięć)

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmovcc r16/32,r16/32
cmovcc r16/32,m16/32

gdzie cc oznacza jeden z przyrostków: B,NAE,C,E,Z,BE,N,L,NGE,LE,NG,NB,AE,NC,NBE,A,NE,NZ,NL,GE,NLE,G,NO,NP,PO,NS,O,P,PE,S opisanych tutaj
Opis : przeniesienie warunkowe. Przenieś wartość wtedy gdy... Warunek przeniesienia zależy od użytego przerostka, np CMOVE %eax,%edx znaczy przenieś wartość z %eax do %edx jeśli ZF == 1. Nie mogłem sprawdzić tej komendy gdyż jest ona charakterystyczna dla P6.
Patrz też : CPUID , FCMOV , PRZYROSTKI
Kategoria: Instrukcje specyficzne dla Pentium/ Pentium Pro/Pentium II , Instrukcje skoków, pętli i porównań

CMP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1 (pierwszy argument rejestr, a drugi rejestr lub stała) 3 (pamięć)

komenda sprawdzona

Składnia:

cmp r8/16/32,r8/16/32
cmp r8/16/32,m8/16/32 , cmp imm,r8/16/32/m8/16/32 (tam gdzie r może też być rm

Opis : Dokonuje porównania dwóch liczb. Faktycznie działa w ten sposób, że odejmuje od pierwszego operandu drugi i nie zapamiętuje wyników, ustawiając tylko odpowiednie flagi, mianowicie : OF,ZF,SF,PF,AF,CF. Np. jeżeli oba operandy były sobie równe, ustawiony jest znacznik ZF.
Przykład : movl $2,%ebx \n cmp $1,%ebx \n jl koniec \n movl $0,%ebx \n koniec: %ebx równe jest 0

Patrz też : Jcc , FCOM , FICOM , CMPXCHG , CMPSB , FLAGI
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CMPSB

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmpsb

Opis : Porównuje bajt o adresie DS:SI lub DS:ESI z bajtem o adresie ES:DI lub ES:EDI i w zależności od wyniku ustawia odpowiednie flagi (takie same jak CMP ). Następnie, w zależności od DF (destination flag, wskaźnika kierunku) zmniejsza (gdy DF=1) lub zwiększa (gdy DF=0) SI i DI (lub ESI i EDI). Zdaje mi się, że można spokojnie założyć że używamy ESI i EDI ( jako że Linux jest 32-bitowy)
Przykład : movl $a,%esi \n movl $b,%edi \n cmpsb
Patrz też : CMP , CMPSL , CMPSW , FLAGI
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje łańcuchowe

CMPSL

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmpsb

Opis : Porównuje podwójne słowo o adresie DS:SI lub DS:ESI z bajtem o adresie ES:DI lub ES:EDI i w zależności od wyniku ustawia odpowiednie flagi (takie same jak CMP ). Następnie, w zależności od DF (destination flag, wskaźnika kierunku) zmniejsza (gdy DF=1) lub zwiększa (gdy DF=0) SI i DI (lub ESI i EDI) o 4. Zdaje mi się, że można spokojnie założyć że używamy ESI i EDI ( jako że Linux jest 32-bitowy)
Patrz też : CMP , CMPSB , CMPSW , FLAGI
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje łańcuchowe

CMPSW

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmpsw

Opis : Porównuje słowo o adresie DS:SI lub DS:ESI z bajtem o adresie ES:DI lub ES:EDI i w zależności od wyniku ustawia odpowiednie flagi (takie same jak CMP ). Następnie, w zależności od DF (destination flag, wskaźnika kierunku) zmniejsza (gdy DF=1) lub zwiększa (gdy DF=0) SI i DI (lub ESI i EDI) o 2. Zdaje mi się, że można spokojnie założyć że używamy ESI i EDI ( jako że Linux jest 32-bitowy)
Przykład : movl $a,%esi \n movl $b,%edi \n cmpsb To działa, ale jakim cudem? Skąd gcc wie że a ma być pod %ds:%esi a b pod %es:%edi? Help?
Patrz też : CMP , CMPSB , CMPSL , FLAGI
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje łańcuchowe

CMPXCHG

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmpxchg r8/16/32,rm/r/m8/16/32

Opis : Porównuje swój drugi operand z %al, %ah bądź %eax ( w zależności od rozmiaru operandu) i jeżeli jest on równy temu rejestrowi, kopiuje pierwszy operand do drugiego operandu. W przeciwnym wypadku ustawia ZF na zero.
Patrz też : CMP , CMPSB , CMPXCHG8B , CMPSL
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CMPXCHG8B

Dostępna: od pentium

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Składnia:

cmpxchg8b rm64

Opis : Porównuje swój operand z %eax:%edx i jeżeli liczba 64-bitowa w miejscu w pamięci określonym przez operand jest równa tej parze rejestrów, kopiuje parę %ecx:%ebx do miejsca w pamięci określonego przez ten operand. Ustawia równocześni ZF na 1. W przeciwnym wypadku ustawia ZF na zero.
Patrz też : CMP , CMPSB , CMPXCHG , CMPSL
Kategoria: Instrukcje skoków, pętli i porównań , Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CPUID

Dostępna: od pentium

Liczba Mikrokodów: complex

komenda sprawdzona

Składnia:

cpuid

Opis : Służy do pobierania informacji na temat procesora. Informacje te różnią się w zależności od tego, jaką zawartość miał rejestr %eax podczas jej wywołania, i tak:

gdy %eax wynosi 0, to po wykonaniu %eax zawiera maksymalną liczbę jaką jest w stanie zaakceptować jako parametr wejściowy dla instrukcji cpuid (obecnie będzie to 2), a %ebx:%edx:%ecx zawierają napis określający nazwę komputera, np "GenuineIntel"

Jeżeli w %eax na wejściu jest 1, to na wyjściu %eax zawiera informację o wersji procesora, a %edx rozmaite informacje, np. jeśli komputer może używać instrukcji MMX, to ustawiony jest 23 bit rejstru %edx, jeżeli może używać warunkowych instrukcji cmovcc i fcmovcc, to ustawiony jest bit 15, i wreszcie bit 8 ustawiony jest gdy może używać instrukcji cmpxchg8b.

gdy %eax zawiera 2, to %eax,%ebx,%ecx i %edx zawierają informacjem na temat cache'u i TLB.

Przykład : patrz przykład w rozdziale Wykorzystanie instrukcji charakterystycznych dla MMX i Pentium
Patrz też :
Kategoria: Inne instrukcje

CWD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda sprawdzona
Składnia: cwd
Opis: Rozszerza liczbę 16-bitową w %ax w liczbę 32-bitową w %ax:%dx poprzez powielenie bitu znaku - tzn, jeśli najstarszy bit %ax był jeden, to %dx wypełniony jest jedynkami, w przeciwnym razie wypełniony jest zerami. Gcc dopuszcza także syntax AT&T czyli nazwę cwtd (change word to double jak sądzę)
Patrz także: CDQ , CBW , CWDE
Kategoria : Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

CWDE

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda sprawdzona
Składnia: cwde
Opis: Rozszerza liczbę 16-bitową w %ax w liczbę 32-bitową w %eax poprzez powielenie bitu znaku - tzn, jeśli najstarszy bit %ax był jeden, to górne 16 bitów %eax wypełnione jest jedynkami, w przeciwnym razie wypełnione jest zerami. Gcc dopuszcza także syntax AT&T, tak przynajmniej piszą w dokumentacji, czyli cwtl (jak sądzę skrót od change word to long).
Patrz także: CDQ , CWD , CBW
Kategoria : Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

DAA

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: daa
Opis: Powinna być używana po użyciu komendy ADD , której wynik był umieszczony w %al. Jej celem jest sprawdzenie, czy nastąpiło przepełnienie przy dodawaniu (np 16+16 = wynik to 32 i nie mieści się w rejestrze %al). Używana jest przy operacjach na liczbach w spakowanym formacie BCD (gdzie binarnie kodujemy liczby dziesiętnie, tzn : 1000 1000 zwykle to 128+8=136, ale w kodowaniu BCD byłoby to 88). Gdy dokonujemy operacji na liczbach w rozpakowanym formacie BCD, powinniśmy używać zamiast tej instrukcji poleceń AAA lub AAS . Liczby w spakowanym formacie BCD kodowane są cyfra na 4 bity, w rozpakowanym cyfra na 8 bitów. Nigdy poza UTK (zajęciami z układów techniki cyfrowej) i tym podobnych nie zajmowałem się liczbami w formacie BCD. Podobno łatwo liczby te tłumaczyć do formatu ASCII i z powrotem.
Jeżeli cztery mniej znaczące bity AL są większe od 9 lub AF jest równe 1, to do %al jest dodawane 6, cztery bardziej znaczące bity AL są zerowane, AH jest zwiększane o 1, a AF i CF przyjmują wartość 1.
Patrz też: AAD , AAS , AAM AAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

DAS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona
Składnia: das
Opis: Powinna być używana po użyciu komendy SUB , której wynik był umieszczony w %al. Jej celem jest sprawdzenie, czy nie nastąpił niedomiar przy odejmowaniu. Używana jest przy operacjach na liczbach w spakowanym formacie BCD (gdzie binarnie kodujemy liczby dziesiętnie, tzn : 1000 1000 zwykle to 128+8=136, ale w kodowaniu BCD byłoby to 88). Gdy dokonujemy operacji na liczbach w rozpakowanym formacie BCD, powinniśmy używać zamiast tej instrukcji poleceń AAA lub AAS . Nigdy poza UTK (zajęciami z układów techniki cyfrowej) i tym podobnych nie zajmowałem się liczbami w formacie BCD. Podobno łatwo liczby te tłumaczyć do formatu ASCII i z powrotem.
Liczby w sformatowanym formacie BCD posiadają 4 bity na cyfrę, podczas gdy w rozpakowanym 8 bitów na cyfrę. Jeżeli cztery mniej znaczące bity AL są większe od 9 lub AF jest równe 1, to do %al jest dodawane 6, cztery bardziej znaczące bity AL są zerowane, AH jest zmniejszane o 1, a AF i CF przyjmują wartość 1.
Patrz też: AAD , AAM , AAA DAA , DAS
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

DEC

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4 ( gdy argument jest m8/16/32) 1 gdy argumentem jest r /rm 8/16/32)

komenda niesprawdzona

Składnia:

dec m8/16/32 : 4
dec r8/16/32 : 1
dec rm 8/16/32

Opis: Zmniejsza argument o jeden, czyli równoważny jest operatorowi -- w C. Nie wywiera efektu na flagę CF. Żeby wywrzeć taki efekt, użyj polecenia sub 1,coś .
Przykład : movl $4,%eax \n decl %eax %eax równe jest 3
Patrz też : INC
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

DIV

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 4 ( gdy 1 argument jest 16/32) 3 (gdy oba argumenty są 8 bitowe)

komenda niesprawdzona

Składnia:

div r/m8 : 3
div r/m16 : 4
div r/m32 : 4

Opis: Instrukcja dokonuje dzielenia całkowitego bez znaku, czyli 1/2 równa się 0 , reszta 1 . Jeżeli argument jest 8- bitowy, instrukcja ta dzieli %ax przez dany operand. Wynik dzielenia zostawia w %al, a reszta z dzielenia w %ah. Jeżeli argument jest 16 bitowy, to instrukcja dzieli %dx:%ax przez argument, wynik zostawiając w %ax, a resztę w %dx. Jeśli argument jest 32 bitowy, instrukcja dzieli %edx:%eax przez argument, wynik zostawiając w %eax, a resztę w %edx.
Patrz też : IDIV (dzielenie ze znakiem) MUL , IMUL , FDIV
Przykład : movw $4,%ax \n movw $2,%bx \n div %bl wynik : 2 w %al, 0 w %ah
Kategoria: Instrukcje Arytmetyczne
Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

EMMS

Dostępna: od MMX

Liczba Mikrokodów: -

komenda niesprawdzona

Składnia:

emms

Opis: Instrukcja ta ustawia słowo zawartości stosu (ang. FPU tag word) oznaczające które rejestry są wolne na same jedynki, co oznacza że wszystkie rejestry są wolne. Instrukcja ta powinna być użyta zaraz po wykonaniu instrukcji MMX i przed wykonaniem instrukcji zmiennoprzecinkowych.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje MMX
Inne instrukcje

ENTER

Dostępna: ?

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

enter nat16/nat8

Opis : Robi ramke na stosie, tj. zapisuje na stos ciag bajtow, zawierajacy wskazniki na ram na nizszym poziomie i rezerwuje miejsce na ilosc bajtow potrzebna na zmienne lokalne podana w argumencie pierwszym. Instrukcja jest uzywana przez jezyki wysokiego poziomu podczas wywolan funkcji (wowczas poziom ramy okresla ilosc zaglebien w wywolywaniu funkcji). W drugim argumencie jest ten numer kolejnego zaglebienia (i jednoczesnie ilosc poczatkowych wskaznikow do ram na wyzszych poziomach). Ta instrukcja jest dziwna, dlugo trwa i rzadko jej sie uzywa (kompilatory wola same organizowac sobie stos niz zeby robil to za nich procesor) Patrz też : LEAVE
Kategoria: Inne instrukcje

FABS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona

Składnia:

fabs

Opis: Oblicza wartość bezwględną liczby w rejestrze %st0 i umieszcza ją w %st0.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FADD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1/2

komenda niesprawdzona

Składnia:

fadd m32real : 2
fadd m64real : 2
fadd st0,st(i) : 1
fadd st(i),st0 : 1

Opis: Dodaje do siebie operandy i wynik zostawia w drugim (jeśli były dwa operandy). Lub też dodaje operand do ST0 i wynik zostawia w ST0.
Patrz też : ADD , FADDP , FIADD , FSUB
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FADDP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1/2

komenda niesprawdzona

Składnia:

faddp st0,st(i) : 1
faddp st(i),st0 : 1

Opis: Dodaje do siebie operandy i wynik zostawia w drugim (jeśli były dwa operandy). Następnie zdejmuje wartość z stosu koprocesora. Nie wiem po co, nie wiem gdzie.
Patrz też : ADD , FADD
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FBLD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fbld m80

Opis: Powoduje załadowanie liczby w upakowanym formacie BCD z podanego adresu na stos koprocesora przekształcając ją na liczbę rzeczywistą. ładuje 10 bajtów. (Czyli liczba zajmuje 80 bitów)
Patrz też : FBSTP Kategoria: Instrukcje koprocesora

FBSTP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fbstp m80

Opis : Powoduje przekształcenie liczby znajdującej sie na wierzchołku ST0 na format upakowanej liczby dziesiętnej BCD, przesłanie wyniku do adresu podanego operandem oraz uaktualnienie wskaźnika stosu (obniża wskaźnik).
Patrz też : FBLD Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCHS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fchs

Opis : Zmienia znak liczby przechowywanej na wierzchołki stosu zmiennoprzecinkowego.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCLEX

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fclex

Opis : Znaczniki PE,UE,OE,ZE,DE,IE,IR, i B w slowie stanu koprocesora przyjmują wartość zero.
Patrz też : FNCLEX
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCMOVcc

Dostępna: od P6

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcmovcc reg

gdzie cc oznacza : B, BE, NBE, E, U, NU, NE, NB. U i NU oznacza : dwie ostatnie liczby były nieporównywalne (NU) tzn były rózne ale nie dało się stwierdzić która z nich była większa, lub porównywalne (U). Znacznie pozostałych przyrostków jest identyczne jak opisano w Dodatku na temat przyrostków .
Opis : Instrukcja powoduje przeniesienie zawartości rejestru na szczyt stosu jeśli jest spełniony jej warunek.
Patrz też : CMOV
Kategoria: Instrukcje koprocesora
Instrukcje specyficzne dla Pentium/Pentium Pro/Pentium II

FCOM

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcom mem32/64
fcom fpureg
fcom fpureg,ST0

Opis : Porównuje dwie liczby rzeczywiste : na wierzcholku st0 z podanym operandem, a jesli nie jest on podany, z st1. Bity C0 i C3 w slowie statusu koprocesora

przyjmują następujące wartości:

C0=0 i C3 =0 gdy ST0 > operand
C0 =1 C3 -0 gdy ST0 < operand
C0=0 i C3=1 gdy ST0 == operand
C0=1 i C3 =1 gdy St0 != operand (czyli, jak się domyślam, gdy zachodzi sytuacja nieporównywalności oprandu i st0 np. dwie nieskończoności)

Patrz też : FCOMP , FCOMPP , FCOMI , FCOMIP , FICOM , FUCOM, CMP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCOMI

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcomi fpureg
fcomi fpureg,ST0

Opis : Porównuje dwie liczby rzeczywiste : na wierzcholku st0 z podanym operandem, a jesli nie jest on podany, z st1. Efekt jest zapisywany do rejestru EFLAGS procesora i bezpośrednio po nim można więc wykonać instrukcje skoku warunkowego i podobne.
Patrz też : FCOMP , FCOMPP FCOM , FCOMIP , Kategoria: Instrukcje koprocesora
Instrukcje specyficzne dla Pentium/Pentium Pro/Pentium II

FCOMIP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcomip fpureg
fcomip fpureg,ST0

Opis : Porównuje dwie liczby rzeczywiste : na wierzcholku st0 z podanym operandem, a jesli nie jest on podany, z st1. Efekt jest zapisywany do rejestru EFLAGS procesora i bezpośrednio po nim można więc wykonać instrukcje skoku warunkowego i podobne. Po zakończeniu obniża wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego.
Patrz też : FCOMP , FCOMPP , FCOMI , FCOM
Kategoria: Instrukcje koprocesora
Instrukcje specyficzne dla Pentium/Pentium Pro/Pentium II

FCOMP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcomp mem32/64
fcomp fpureg
fcomp fpureg,ST0

Opis : Porównuje dwie liczby rzeczywiste : na wierzcholku st0 z podanym operandem, a jesli nie jest on podany, z st1. Bity C0 i C3 w slowie statusU koprocesora przyjmują następujące wartości:

Po zakończeniu obniża wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego.
Patrz też : FCOM , FCOMPP , FCOMI , FCOMIP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCOMPP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcompp

Opis : Porównuje dwie liczby rzeczywiste : na wierzcholku st0 z podanym operandem, a jesli nie jest on podany, z st1. Bity C0 i C3 w slowie kontrolnym koprocesora przyjmują następujące wartości:

Po zakończeniu obniża wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego dwa razy .
Patrz też : FCOMP , FCOMPP , FCOMI , FCOMIP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FCOS

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fcos

Opis : Oblicza cosinus kata, ktorego wartosc w radianach jest przechowywana w st0 i wynik rowniez przechowuje w st0.
Patrz też : FSIN , FSINCOS
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FDECSTP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdecstp

Opis : Powoduje "rotację" stosu. tzn. st7 przesuwa się na st0, st0 na st1 itd. Obniża wartość stosu.
Patrz też : FINCSTP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FDISI

Dostępna: od 386 do 486

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdisi

Opis : Powoduje że znacznik IM w słowie kontrolnym koprocesora przyjmuje wartość jeden. (WYłączenie zezwolenia na przerwania). Jak się wydaje, traktowana jest przez nowsze procesory jako równoważnik instrukcji fnop.
Patrz też : FENI , CLI FNDISI
Kategoria: Instrukcje przerwań
Instrukcje koprocesora

FDIV

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdiv mem32/64
fdiv fpureg
fdiv st0,fpureg

Opis : Dzieli stos przez operand i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym), za wyjątkiem fdiv st0,fpureg, gdzie operand dzieli przez stos i wynik zostawia w operandzie.
Patrz też : DIV , FDIVRP , FDIVR , FDIVP , FIDIV

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FDIVP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdivp mem32/64
fdivp fpureg
fdivp st0,fpureg

Opis : Dzieli stos przez operand i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym), za wyjątkiem fdiv st0,fpureg, gdzie operand dzieli przez stos i wynik zostawia w operandzie. Po zakonczeniu operacji obniza stos zmiennoprzecinkowy.
Patrz też : DIV , FDIVRP , FDIVR , FDIV , FIDIVP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FDIVR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdivr mem32/64
fdivr fpureg
fdivr st0,fpureg

Opis : Dzieli operand przez stos i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym), za wyjątkiem fdiv st0,fpureg, gdzie stos dzieli przez operand i wynik zostawia w operandzie.
Patrz też : DIV , FDIVRP , FDIVP , FDIV , FIDIVR

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FDIVRP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fdivrp mem32/64
fdivrp fpureg
fdivrp st0,fpureg

Opis : Dzieli operand przez stos i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym), za wyjątkiem fdiv st0,fpureg, gdzie stos dzieli przez operand i wynik zostawia w operandzie. Po zakonczeniu zmniejsza stos zmiennoprzecinkowy.
Patrz też : DIV , FDIVP , FDIVR , FDIV

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FENI ,FNENI

Dostępna: od 386 do 486

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

feni

Opis : Powoduje że znacznik IM w słowie kontrolnym koprocesora przyjmuje wartość zero. (Włączenie zezwolenia na przerwania). FNENI robi to samo bez czekania aż koprocesor skończy bieżącą operację.
Patrz też : FDISI , CLI
Kategoria: Instrukcje przerwań
Instrukcje koprocesora

FFREE

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

ffree stn, gdzie n 0-7

Opis : Powoduje zmianę zawartości słowa TAGn na 11, co oznacza że rejestr STn jest bez zawartości (pusty) bez faktycznego usunięcia zawartości tego rejestru.
Patrz też : FSAVE

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FIADD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fiadd mem16
fiadd mem32

Opis : Dodaje operand do wierzchołku stosu i zapamiętuje wynik na wierzchołku stosu. Operand traktowany jest jako liczba całkowita.
Patrz też : ADD , FADD , FISUB

Kategoria: Instrukcje przerwań
Instrukcje koprocesora

FICOM

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

ficom mem16/32

Opis : Porównuje wierzcholek stosu z podanym operandem traktowanym jako liczba całkowitai. Bity C0 i C3 w slowie kontrolnym koprocesora przyjmują następujące wartości:

Patrz też : FCOMP , FCOMPP , FCOMI , FCOMIP , FICOMP , CMP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FICOMP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

ficomp mem16/32

Opis : Porównuje wierzcholek stosu z podanym operandem traktowanym jako liczba całkowitai. Bity C0 i C3 w slowie kontrolnym koprocesora

przyjmują następujące wartości:

Po zakończeniu operacji obniża wierzchołek stosu.
Patrz też : FCOMP , FCOMPP , FCOMI , FCOMIP , FICOM
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FIDIV

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fidiv mem32/16

Opis : Dzieli stos przez operand i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym), Operand traktorując jako liczbę całkowitą
Patrz też : DIV , FDIVRP , FDIVR , FDIVP , FDIV , FIDIVR

Kategoria: Instrukcje operujące na liczbach całkowitych
Instrukcje koprocesora

FIDIVR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fidivr mem32/16

Opis : Dzieli operand przez stos zmiennoprzecinkowy i wynik składuje na stosie (zmiennoprzecinkowym).
Patrz też : DIV , FDIVRP , FDIVR , FDIVP , FDIV , FIDIV

Kategoria: Instrukcje operujące na liczbach całkowitych
Instrukcje koprocesora

FILD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fild mem16/32/64

Opis : Ładuje liczbę całkowitą z wskazanego miejsca pamięci , przekształca ją na rzeczywistą i wstawia na wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego.
Patrz też : FIST

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FIMUL

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fimul mem16/32

Opis : Mnoży wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego przez podany operand traktowany jako liczba całkowita i wynik zachowuje na wierzchołku stosu. (w rejestrze st0).
Patrz też : IMUL , FMUL

Kategoria: Intrukcje operujące na liczbach całkowitych ,
Instrukcje koprocesora

FINCSTP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fincstp

Opis : Wskaźnik stosu zmiennoprzecinkowego zwiększa się o jeden.
Patrz też : FDECSTP

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FINIT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

finit

Opis : Powoduje zainicjowanie pracy koprocesora. Zaznacza wszystkie rejestry koprocesora jako puste, mimo że nie zmienia ich zawartości (ustawia stan na 3 - 11 binarnie), słowo kontrolne koprocesora przyjmuje wartość 037F, słowo stanu przyjmuje wartość zero. Wyslanie tej instrukcji powoduje wykonanie kolejno dwóch FWAIT i FNINIT . Powoduje to efektywnie wykonanie i odczekanie na zakonczenie przerwan dotyczacych FPU (FWAIT) a nastepnie inicjalizacja kolejki rozkazow i danych, tak zeby byly gotowe do pracy (FNINIT)
Patrz też : FNINIT FWAIT

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FIST

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fist mem16/32/64

Opis : Łachowuje liczbę całkowitą z szczytu wierzchołka stosu do podanego miejsca w pamięci. Liczba rzeczywista z szytu stosu zmiennoprzecinkowego zaokrąglana jest zgodnie z zawartością pola RC w słowie kontrolnym koprocesora. Liczba rzeczywista pozostaje na stosie i wskaźnik stosu nie ulega zmianie.
Patrz też : FILD , FISTP

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FISTP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fist mem16/32/64

Opis : Łachowuje liczbę całkowitą z szczytu wierzchołka stosu do podanego miejsca w pamięci. Liczba rzeczywista z szytu stosu zmiennoprzecinkowego zaokrąglana jest zgodnie z zawartością pola RC w słowie kontrolnym koprocesora. Następnie obniża wskażnik stosu (czyli postępuje tak jakby wartość została z stosu zdjęta).
Patrz też : FILD , FIST

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FISUB, FISUBR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fisub mem16/32

Opis : Instrukcja powoduje odjęcie podanego operandu od zawartości weirzchołka stosu zmiennoprzecinkowego. Wynik umieszczany jest na wierzchołku stosu. Instrukcja FISUBR jest identyczna, z tym że odejmuje zawartość stosu %st0 od podanego operandu i wynik zostawia w %st0.
Patrz też : SUB , FADD

Kategoria: Intrukcje operujące na liczbach całkowitych ,
Instrukcje koprocesora

FLD

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fld mem32/64/80
fld fpureg

Opis : Powoduje załadowanie liczby rzeczywistej z adresu podanego argumentem do wierzchołka stosu zmiennoprzecinkowego. Wskaźnik stosu jest najpierw zwiększany o jeden, tak więc nie ma się co martwić o nadpisanie poprzedniej wartości.
Patrz też : FLDxx , FST , FSTP , FLDCW

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FLDCW

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3

komenda sprawdzona

Składnia:

fldcw m16: 3

Opis: Powoduje załadowanie liczby z podanego adresu do słowa kontrolnego koprocesora.
Przykład: asm(//zaokrąglanie w górę "fstcw %0\n\t" "andw $0xf3ff,%0\n\t" "orw $0x0800,%0\n\t" "fldcw %0\n\t" : : "m" (i) );
Najpierw ładujemy słowo kontrolne procesora do zmiennej i typu int, następnie zerujemy bity 10 i 11 i ustawiamy bit 11, po czym i ładujemy do słowa kontrolnego koprocesora. (Bity 10 i 11 określają sposób, w jaki koprocesor zaokrągla liczby. Tutaj efektem jest, że koprocesor zaokrągla operacje na liczbach rzeczywistych w górę (ustawiony bit 11)).
Patrz też : FSTSW , FSTCW
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FLDENV

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fldenv mem

Opis : Powoduje załadowanie środowiska koprocesora (w którego sklad wchodzą : słowo stanu , słowo kontrolne , wskaźnik na dane , wskaźnik na ostatnią instrukcję , tag word ) z podanego obszaru pamięci.
Patrz też : FSTENV

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FLDxx

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fldxx

gdzie xx oznacza 1, l2e, l2t, lg2, ln2, pi, z
Opis : Powoduje załadowanie stałej do wierzchołka stosu zmiennoprzecinkowego. Wskaźnik stosu jest najpierw zwiększany o jeden, tak więc nie ma się co martwić o nadpisanie poprzedniej wartości. Stałe te to : jeden, logarytm z e o podstawie 2, logarytm z 10 o podstawie 2, logarytm z 2 o podstawie 10, ln 2, pi, zero.
Patrz też : FLD , FLDCW

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FMUL

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fmul mem16/32

Opis : Mnoży wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego przez podany operand traktowany jako liczba rzeczywista i wynik zachowuje na wierzchołku stosu. (w rejestrze st0).
Patrz też : MUL , FMULP , FIMUL

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FMULP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fmul mem16/32

Opis : Mnoży wierzchołek stosu zmiennoprzecinkowego przez podany operand traktowany jako liczba rzeczywista i wynik zachowuje w adresie podanym przez operand.
Patrz też : MUL , FMUL , FIMUL

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FNDISI

Dostępna: od 386 do 486

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fndisi

Opis : Powoduje że znacznik IM w słowie kontrolnym koprocesora przyjmuje wartość jeden. (Włączenie zezwolenia na przerwania). W odróżnieniu od fdisi czeka na zakończenie wyjątków które mogły się w międzyczasie pojawić. Jak się wydaje, przez starsze od 286 komputery instrukcja traktowana jest jako "no operations" czyli jako pusta.
Patrz też : FENI , CLI FDISI
Kategoria: Instrukcje przerwań
Instrukcje koprocesora

FNCLEX

Dostępna: od 386 do 486

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fnclex

Opis : Znaczniki PE,UE,OE,ZE,DE,IE,IR, i B w slowie stanu koprocesora przyjmują wartość zero. Czeka przy tym aż poprzednie operacje koprocesora zakończą się ( i tym różni się od operacji fclex). FCLEX
Kategoria: Instrukcje przerwań
Instrukcje koprocesora

FNINIT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

finit

Opis : Powoduje zainicjowanie pracy koprocesora. Zaznacza wszystkie rejestry koprocesora jako puste, mimo że nie zmienia ich zawartości, słowo kontrolne koprocesora przyjmuje wartość 03FF, słowo stanu przyjmuje wartość zero. Nie czeka przy tym, w odróżnieniu od instrukcji finit, na wyniki wykonywania wyjątków które mogły się w międzyczasie pojawić.
Patrz też : FINIT

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FNOP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 1

komenda niesprawdzona

Składnia:

fnop

Opis:instrukcja jest odpowiednikiem instrukcji pustej z C. Nic nie robi. Może więc być wykorzystana w pętlach opóźniających.
Patrz też : NOP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FPATAN

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fpatan

Opis: Wylicza arc tg (arcus tangens) kąta w radianach powstałego przez podzielenie st1 przez st0 i wynik umieszcza w st0. Działa podobnie jak funkcja C atan2, zmiana znaków st1 i st0 powoduje modyfikację wyniku o pi.
Patrz też : FPTAN
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FPREM

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fprem

Opis: Oblicza resztę z dzielenia st0 przez st1. Robi to w następujący sposób: dzieli normalnie st0 przez st1, wynik zaokrągla do liczby całkowitej, liczbę tą mnoży przez st1 i odejmuje ją od st0. Zaokrąglanie wyniku do liczby całkowitej odbywa się w kierunku zera, tak więc wynik ma identyczny znak jak st0.
Patrz też : FPREM1
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FPREM1

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fprem

Opis: Oblicza resztę z dzielenia st0 przez st1. Robi to w następujący sposób: dzieli normalnie st0 przez st1, wynik zaokrągla do liczby całkowitej, liczbę tą mnoży przez st1 i odejmuje ją od st0. Zaokrąglanie wyniku do liczby całkowitej odbywa się w kierunku najbliższej liczby całkowitej.
Patrz też : FPREM
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FRNDINT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

frdint

Opis: Zamienia zawartość st0 na liczbę całkowitą zgodnie z regułami zaokrąglania w polu rc w słowie kontrolnym koprocesora.
Patrz też : Kategoria: Instrukcje koprocesora

FRSTOR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

frstor mem

Opis: Wczytuje 98 lub 105 bajtów z adresu wskazanego operandem (ilość wczytanych bajtów zależy od trybu pracy procesora; w linuksie podejrzewam że będzie to zawsze 105) określających stan koprocesora. Stan ten powinien być zapamiętany jedną z instrukcji FSAVE lub FNSAVE.
Patrz też : FSAVE FNSAVE , FSTENV
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FPTAN

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fpatan

Opis: Wylicza tg (tangens) kąta w radianach którego wartość umieszczona jest w st0 i wynik umieszcza w st0.
Patrz też : FPATAN
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSAVE

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda sprawdzona

Składnia:

fsave mem: ?

Opis: Powoduje zapisanie całego środowiska pracy koprocesora, a mianowicie zawartość wszystkich rejestrów, słowa kontrolnego koprocesora , słowa statusu koprocesora , "tag word" , instruction pointer , data pointer , last opcode (ostatni mikrokod/instrukcja?).
Patrz też : FRSTOR , FNSAVE , FSTENV
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSCALE

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fscale

Opis : Zaokrągla st1 w kierunku zera by otrzymać liczbę całkowitą, następnie podnosi dwójkę do potęgi określonej tą liczbą całkowitą, wynik mnoży przez st0. Wynik zapamiętywany jest w st0.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSETPM

Dostępna: 287

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsetpm

Opis : Instrukcja przestarzała i traktowana przez procesory nowsze od 286 jako "no operation" czyli instrukcja pusta. Dawniej oznaczała zainicjowanie trybu chronionego koprocesora.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSIN

Dostępna: 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsin

Opis : Oblicza sinus kąta o wartości podanej w radianach w st0 i wynik zapamiętuje w st0.
Patrz też : FSINCOS , FCOS
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSINCOS

Dostępna: 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsincos

Opis : Oblicza sinus kąta o wartości podanej w radianach w st0, następnie oblicza cosinus tego samego kąta. Sinus zapamiętywany jest w st1, a cosinus w st0. Operacja ta jest szybsza niż wykonanie po sobie operacji fsin i fcos.
Patrz też : FSIN , FCOS
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSQRT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsqrt

Opis : Powoduje obliczenie pierwiastka kwadratowego z st0 i wynik zachowuje w st0.
Patrz też : FSCALE ,
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FST

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fst mem32/64
fst fpureg

Opis : Powoduje zapisanie liczby rzeczywistej do adresu podanego argumentem z wierzchołka stosu zmiennoprzecinkowego.
Patrz też : FLDxx , FLD , FSTP , FSTCW

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSTCW

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: 3

komenda sprawdzona

Składnia:

fstcw m16: 3

Opis: Powoduje załadowanie stanu słowa kontrolnego koprocesora do miejsca w pamięci.
Przykład: asm(//zaokrąglanie w dółę "fstcw %0\n\t" "andw $0xf3ff,%0\n\t" "orw $0x0400,%0\n\t" "fldcw %0\n\t" : : "m" (i) );
Najpierw ładujemy słowo kontrolne procesora do zmiennej i typu int, następnie zerujemy bity 10 i 11 i ustawiamy bit 10, po czym i ładujemy do słowa kontrolnego koprocesora. (Bity 10 i 11 określają sposób, w jaki koprocesor zaokrągla liczby. Tutaj efektem jest, że koprocesor zaokrągla operacje na liczbach rzeczywistych w dółę (ustawiony bit 10)).
Patrz też : FLDCW
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSTENV

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fldenv mem

Opis : Powoduje zapisanie środowiska koprocesora (w którego sklad wchodzą : słowo stanu , słowo kontrolne , wskaźnik na dane , wskaźnik na ostatnią instrukcję , tag word ) do podanego obszaru pamięci. Jest to operacja odwrotna do tej, którą przeprowadza fldenv.
Patrz też : FLDENV

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSTSW

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fstsw m16: ?
fstsw ax :?

Opis: Powoduje załadowanie stanu słowa statusu koprocesora do miejsca w pamięci lub rejestru ax.
Patrz też : FSTCW , FLDCW
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSTP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fstp mem32/64/80
fstp fpureg

Opis : Powoduje zapisanie liczby rzeczywistej do adresu podanego argumentem z wierzchołka stosu zmiennoprzecinkowego. Wskaźnik stosu następnie jest zwiększanY o jeden.
Patrz też : FLDxx , FLD , FST , FSTCW

Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSUB

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsub m32real : ?
fsub m64real : ?
fsub st(i): ?
fsub st0,st(i) : ?
fsub st(i),st0 : ?

Opis: Odejmuje od siebie operandy (od st0 operand) i wynik zostawia w st0 lub w drugim (jeśli były dwa operandy). Lub też odejmuje operand do ST0 i wynik zostawia w ST0.
Patrz też : SUB , FSUBP , FADD , FSUBRP , FSUBR
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSUBP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsubr m32real : ?
fsubr m64real : ?
fsubr st(i): ?
fsubr st0,st(i) : ?
fsubr st(i),st0 : ?

Opis: Odejmuje od siebie operandy i wynik zostawia w drugim (jeśli były dwa operandy). Lub też odejmuje operand od ST0 i wynik zostawia w ST0. Po zakończeniu operacji zwiększa stos rejestrów koprocesora.
Patrz też : SUB , FSUB , FADD , FSUBRP , FSUBR
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSUBR

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsubr st(i): ?
fsubr st(i),st0: ?

Opis: Działa tak samo jak fsub, tyle że odejmuje st0 od operandu i wynik zostawia w st0, lyb jeśli są dwa operandy, odejmuje operand od st0 i wynik zostawia w operandzie (Czyli dokładnie na odwrót jak fsub).
Patrz też : SUB , FSUB , FADD , FSUBRP , FSUBP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FSUBRP

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fsubrp st(i): ?
fsubrp st(i),st0: ?

Opis: Działa tak samo jak fsub, tyle że odejmuje st0 od operandu i wynik zostawia w st0, lyb jeśli są dwa operandy, odejmuje operand od st0 i wynik zostawia w operandzie (Czyli dokładnie na odwrót jak fsub). Po zakończeniu operacji zwiększa wskaźnik stosu rejestrów koprocesora.
Patrz też : SUB , FSUB , FADD , FSUBR , FSUBP
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FTST

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

ftst

Opis: Porównuje st0 z zerem i odpowiednio ustawia flagi. St0 traktowane jest jako lewy operand tej operacji, więc wynik ,,mniejszy niż'' jest ustawiany gdy st0 jest mniejsze od zera.
Patrz też : TEST
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FUCOMxx

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fucomxx st(i)
fucomxx st0,st(i)
fucompp
gdzie xx to jeden z przyrostków : ip, i, p.

Opis: Porównuje st0 z operandem i odpowiednio ustawia flagi. St0 traktowane jest jako lewy operand tej operacji, więc wynik ,,mniejszy niż'' jest ustawiany gdy st0 jest mniejsze od operanda. Przyrostek p oznacza obniżenie stosu rejestrów koprocesora, przyrostek i oznacza zapisywanie wyników bezpośrednio do flag procesora a nie flag koprocesora . FUCOMPP porównuje st0 i st1 i dwa razy obniża stos rejestrów procesora. Od instrukcji FCOM FUCOM różni się sposobem traktowania NaNów (not a number) : FCOM generuje wyjątek a FUCOM tylko ustawia flagę w słowie statusu koprocesora . Bity C0 i C3 w slowie statusu koprocesora

przyjmują następujące wartości:

Patrz też : TEST , FCOM
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FXAM

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fxam

Opis: Ustawia flagi statusu koprocesora w zależności od liczby w rejestrze st0 w następujący sposób : C1 otrzymuje znak liczby (1- ujemna 0 -dodatnia jak sądzę) oraz

C3,C2 i C0 następująco :
000 - niewspierany format
001 - NaN (not a number)
010 - zwykła skończona liczba
011 nieskończoność
100 zero
101 pusty rejestr
110 zdenormalizowana liczba

Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FXCH

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fxch : ?
fxch st(i): ?
fxch st0,st(i): ?
fxch st(i),st0: ?

Opis: Zamienia zawartość st0 z podanym operandem. FXCH bez operandów zamienia zawartość st1 z st0.
Patrz też : XCHG
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FXDISI

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fxdisi: ?
x oznacza n lub nic

Opis: Flaga IM w słowie kontrolnym koprocesora przyjmuje wartość 0 (wyłączenie zezwolenia na przerwania). FNDISI robi to samo ale bez czekania aż koprocesor zakończy operacje.
Patrz też : FENI , CLI
, FDISI Kategoria: Instrukcje koprocesora

F2XM1

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

f2xm1: ?

Opis: Podnosi 2 do potęgi w st0, odejmuje jeden i wynik zachowuje w st0. W st0 musi początkowo być liczba z zakresu -1 do 1.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FXTRACT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fxtract: ?

Opis: Dzieli liczbę w st0 na cechę i mantysę, cechę zachowuje na st0, a następnie odkłada na stos mantysę. W efekcie cecha kończy na st1 a mantysa na st0.
Patrz też :
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FYL2X

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fyl2x: ?

Opis: Instrukcja pobiera wartość x z wierzchołka stosu (st0), wartość y z st1, oblicza y log x przy podstawie logarytmu 2, wynik wrzuca do st1 i zwiększawskaźnik stosu. Wynik ląduje więc w st0. St0 początkowo musi zawierać liczbę dodatnią większą od zera.
Patrz też : FYL2XP1
Kategoria: Instrukcje koprocesora

FYL2XP1

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: ?

komenda niesprawdzona

Składnia:

fyl2xp1: ?

Opis: Instrukcja pobiera wartość x z wierzchołka stosu (st0), wartość y z st1, oblicza y log (x+1) przy podstawie logarytmu 2, wynik wrzuca do st1 i zwiększawskaźnik stosu. Wynik ląduje więc w st0. St0 musi zawierać nie więcej niż jeden minus połowa z pierwiastka z dwóch.
Patrz też : FYL2X
Kategoria: Instrukcje koprocesora

HLT

Dostępna: od 386

Liczba Mikrokodów: complex

komenda niesprawdzona

Instrukcja uprzywilejowana

Składnia:

hlt

Opis: Instrukcja powoduje przejście procesora w stan zatrzymania. W tym stanie procesor będzie pozostawał aż do nadejścia przerwania lub resetu
Patrz też :
Kategoria: Inne instrukcje

Dodatek A: Opis niektórych instrukcji assemblera

A.1: Alfabetyczny spis instrukcji

A.2: Tematyczny spis instrukcji

Instrukcje MMX

Instrukcje specyficzne dla Pentium/Pentium Pro/Pentium II

Intrukcje arytmetyczne

Instrukcje koprocesora - zmiennoprzecinkowe

Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

Instrukcje łańcuchowe

Instrukcje logiczne

Instrukcje skoków, pętli i porównań

Instrukcje wejścia-wyjścia

Instrukcje manipulujące danymi

Instrukcje przerwań

Inne instrukcje

Instrukcje MMX

Instrukcje manipulujące danymi

Instrukcje wejścia-wyjścia

Instrukcje arytmetyczne

Instrukcje koprocesora - zmiennoprzecinkowe

Instrukcje operujące na liczbach całkowitych

Instrukcje logiczne

Instrukcje specyficzne dla Pentium/ Pentium Pro/Pentium II

Instrukcje skoków, pętli i porównań

Instrukcje łańcuchowe

Instrukcje przerwań

Inne instrukcje

Początek opisu