Fabularyzowana opowieść o informatyce, stanie wojennym oraz próbie obalenia ustroju socjalistycznego

Niniejsza opowieść jest (mocno) fabularyzowanym wspomnieniem PT WK, który opowiedział mi ja w trakcie wspólnej podróży z Warszawy do Katowic 20 lat po opisywanych wydarzeniach. Wszystkich jej uczestników przepraszam za (miejscami znaczące) ubarwienia, które wprowadziłem.

13 grudnia pamiętnego roku minął już kilka tygodni temu. Na ulicach pojawiły się czołgi i umundurowane patrole. W zakładach pracy, szczególnie wielkich zakładach, władzę sprawowali ludzie ubrani w mundury. Ludzie bez mundurów natomiast z głębi swoich gabinetów usilnie tropili każdą próbę obalenia ustroju socjalistycznego. NSZZ Solidarność zdelegalizowano. Śląsk, WK kieruje centrum obliczeniowym Centralnego Ośrodka Informatyki Górnictwa (obecnie COIG SA). Niezorientowanym przypominam, że COIG na zasadach outsourcingu (sic!) prowadził informatyczne rozliczenia finansowe kopalń. Dla naszej opowieści interesujące jest, że również w zakresie płac.

Mroźna zimowa noc, mieszkanie WK. Słychać silne, zdecydowane pukanie do drzwi. W tym czasie nie budzi ono wątpliwości. Nasz bohater robi szybki rachunek sumienia, łapie szczoteczkę do zębów i... po chwili, w stroju jak najbardziej nocnym, znajduje się w milicyjnej nysce. Tuż obok siedzi już kilku jego podwładnych. Przesłuchujący ich milicjant puszy się z dumy. (Przebiegu przesłuchania, ze względu na używanie przez nie-informatyków słów powszechnie uważanych za wulgarne, nie będę przytaczał.) Wszak dzięki niemu wszyscy uczestnicy spisku, mającego na celu obalenie ustroju socjalistycznego zostali ujęci. Ci opozycjoniści to zwykli gamonie, w ogóle się nie spodziewali, że ich niecne plany zostaną wykryte, a oni sami ujęci. I to przez kogo? Przez najlepszego milicjanta PRL-u, a Śląska to już na pewno. (W tym miejscu milicjant się nieco rozmarza i oczami wyobraĽni widzi już gwiazdki na pagonach i ordery na piersi, a naszego bohatera wraz z podwładnymi w obozie pracy.

Szczęśliwie nie trafili ani do obozu, ani do więzienia. Chociaż za nielegalne finansowanie zdelegalizowanej Solidarności pieniędzmi przeznaczonymi na jedynie słuszny związek zawodowy niewątpliwie mogli.

No i pora na wyjaśnienie. Na pasku płac (to taki wynalazek, na którym są umieszczane wszelkie składniki wynagrodzenia) jest również pole pt. „składka na związek zawodowy". Mógł się tam pojawić napis: „NSZZ Solidarność" lub „Jedynie słuszny związek zawodowy górników", zależnie od tego, w którym miejscu została przedziurkowana karta perforowana. Po 13 grudnia dziurkę wolno było umieszczać wyłącznie w jedynie słusznym miejscu. Jak zapewne wiecie, karty nie zawsze przesuwały się prawidłowo (a może naprawdę był to sabotaż) dość, że wszystkim górnikom wydrukowano na pasku płac: „Składka na NSZZ Solidarność". Co się stało z pieniędzmi, tego już nawet najstarsi górnicy nie pamiętają.

Rafał M. Gąślicki

Post Scriptum dopisane przez bohatera opowieści: Opowieść jest prawdziwa, ale kierowałem jednym z kilku ośrodków obliczeniowych COlG-u, a nie głównym centrum, nie przyjechali po mnie nyską, ale wezwali do Komendy Wojewódzkiej MO, nie przesłuchiwał mnie milicjant, ale dwóch oficerów służby Bezpieczeństwa w stopniu majora i pułkownika. Moi podwładni zeznawali w innym terminie. Jeden z nich, bezpośrednio nadzorujący eksploatację systemu płac byt represjonowany i stracił pracę. Pieniądze nie trafiły na konto związku „Solidarność", bo nie mogły. A poza tym wszystko jest prawdziwe i oby nigdy już nie wróciło. WK