Powstałe w maju 1981 roku, Polskie Towarzystwo Informatyczne jest najstarszą polską organizacją społeczną zrzeszającą profesjonalnych informatyków. Jednym z naczelnych celów statutowych naszego Towarzystwa jest wniesienie wkładu w dzieło przekształcenia Polaków w świadomy naród przygotowany do właściwego funkcjonowania w „społeczeństwie globalnej informacji". Jako profesjonalni informatycy, na co dzień doświadczamy ujemnych skutków pracy nad wdrażaniem nowoczesnych technologii informacyjnych w społeczeństwie mentalnie i pojęciowo nie przygotowanym do realizacji szans stwarzanych przez nowoczesne technologie informacyjne. Zdajemy sobie sprawę, w jak dużym stopniu brak wiedzy informatycznej wpływa na marnotrawienie potencjału intelektualnej energii ludzkiej oraz olbrzymich zasobów materialnych. Zasoby te w bardziej sprzyjających warunkach mogłyby być wykorzystane z większą korzyścią społeczną.

W tej sytuacji z dużym zadowoleniem obserwujemy postępy wprowadzanej w Polsce reformy edukacji zwłaszcza w aspekcie informatycznej edukacji społeczeństwa. Mimo pewnych braków, z satysfakcją odnotowaliśmy fakt wprowadzenia nauczania informatyki na wczesnych etapach edukacji szkolnej.

Jednak obecnie, w kolejnym etapie reformy edukacji dotyczącej szkolnictwa ponadgimnazjalnego, zdumieni jesteśmy zmianą podejścia autorów reformy do kształcenia informatycznego. Założyli oni, że: „w planie nauczania liceum profilowanego informatyka, rozumiana jako technika informatyczna, jest zintegrowana z nauczaniem w zakresach innych dziedzin i nie stanowi samodzielnego przedmiotu".

Przyjęcie powyższego założenia oznacza, że w przypadku autorów reformy, osiągnięcia technologii informatycznej przerastają możliwości ich wyobraźni i świadczy dobitnie o niezrozumieniu roli, jaką spełnia, a w jeszcze większym stopniu spełniać będzie, informatyka w rozpoczynającym się XXI wieku. Sprowadzając bowiem znaczenie nauczania informatyki wyłącznie do umiejętności obsługi systemów komputerowych, wychowamy społeczeństwo przypadkowych operatorów coraz inteligentniejszych automatów. Jest to dokładnie tak, jakby w liceum profilowanym zrezygnować z nauki języka polskiego lub matematyki, bo przecież uczeń już wcześniej nauczył się pisać i rachować.

Jednak, jeśli zależy nam na upodmiotowieniu ucznia w procesie dydaktycznym oraz na wychowaniu młodzieży w świecie humanistycznych wartości uniwersalnych, to musimy pamiętać, że nie da się tego osiągnąć bez dostarczenia uczniom rzetelnej wiedzy o sposobach automatycznego przetwarzania tak uniwersalnego i abstrakcyjnego pojęcia, jakim jest informacja. A to oznacza, że we wszystkich polskich szkołach, na wszystkich poziomach kształcenia, powinien pojawić się przedmiot sukcesywnie wprowadzający młode pokolenie w świat nowych pojęć i nowego pojmowania wiedzy na miarę XXI wieku.

To, że autorzy reformy zafascynowani możliwościami dzisiejszych systemów komputerowych zrezygnowali tak lekko z wprowadzenia w formie osobnego przedmiotu dokonań informatyki do kanonu wiedzy ogólnej młodego Polaka w planowanym liceum profilowanym świadczy tylko o tym, że dotychczasowy system edukacyjny w dziedzinie kształcenia informatycznego był daleko niewystarczający. A stąd już prosto można dojść do wniosku, że w nowym zreformowanym systemie edukacyjnym program kształcenia informatycznego powinien ulec istotnym ilościowym i jakościowym przemianom. Oznacza to, że we wszystkich polskich szkołach powinien znaleźć trwałe miejsce przedmiot o nazwie „INFORMATYKA".

Dla lepszego uwypuklenia przedstawionych wyżej treści przedstawiamy poniżej dodatkową listę najistotniejszych konkretnych argumentów określających miejsce informatyki w polskim systemie edukacji, które zostały wyartykułowane przez naszych członków w toku przygotowania niniejszego stanowiska:

• dobry system edukacyjny powinien zapewnić zasadę ciągłości kształcenia - brak informatyki w liceum profilowanym spowoduje powstanie luki w kształceniu informatycznym między gimnazjum a uczelnią wyższą; na uczelnię trafią wtórni analfabeci informatyczni i pracę trzeba będzie rozpoczynać od nowa;

• w dotychczasowym systemie kształcenia nikt nie zabraniał nauczycielom na stosowanie technologii informacyjnych jednak dotychczasowe wysiłki w tej mierze przyniosły mierne efekty -ograniczenie w liceum profilowanym nauki informatyki tylko do stosowania technologii informacyjnych nawet przy zwiększonym wysiłku władz spowoduje regres kształcenia informatycznego;

• bezkrytyczne usunięcie kształcenia informatycznego na rzecz obsługi komputerów doprowadzi do tego, że za kilka lat również Polska będzie sygnalizować na rynku pracy braki zatrudnienia informatyków liczone w dziesiątkach tysięcy osób;

• położenie nacisku na zwiększenie kształcenia informatycznego może w najbliższej przyszłości wpłynąć na szybszy rozwój gospodarczy Polski, zwiększając jej szansę w międzynarodowym podziale pracy;

• funkcjonowanie w każdej polskiej szkole nauczycieli informatyki jako liderów technologii informacyjnej w najlepszy sposób przyczyni się do stosowania technologii informacyjnych w nauczaniu pozostałych przedmiotów;

• użytkowanie systemów komputerowych staje się obecnie procesem społecznym, którego nie da się zatrzymać - polski system edukacyjny powinien stale, w przemyślany sposób uczestniczyć w tym procesie, w przeciwnym bowiem przypadku będzie on wystawiony na różnego rodzaju patologie;

• społeczne, informatyczne samokształcenie wymaga znacznych zasobów finansowych - w Polsce przez długi jeszcze okres szkoła będzie jedynym miejscem, w którym młodzież będzie mogła uzyskać dostęp do nowoczesnej technologii pod kierunkiem profesjonalistów.

W świetle powyższych argumentów, postulujemy, aby w planowanym liceum profilowanym informatyka była nauczana jako osobny przedmiot, oprócz stosowania technologii informacyjnych w nauczaniu innych przedmiotów. Deklarujemy równocześnie wszechstronną pomoc naszych specjalistów w opracowaniu programu tego przedmiotu.