Koło Regionu Łódzkiego
Sprawozdanie z działalności w latach 1986–1988
Koło Regionu Łódzkiego powstało 29 stycznia 1986; postanowiono wówczas realizować statutowe cele Towarzystwa na terenie działania koła w drodze popierania rozwoju zastosowań informatyki, stwarzania warunków umożliwiających członkom koła podnoszenia kwalifikacji zawodowych, ułatwiania wymiany informacji między informatykami regionu oraz popularyzacji informatyki w szkołach.
W okresie sprawozdawczym odbyły się trzy zebrania koła:
29 stycznia 1986 — zebranie założycielskie,
29 kwietnia 1986 — walne zebranie członków (uchwalenie programu działania koła),
21 stycznia 1987 — walne zebranie członków (wybór delegatów na II Walny Zjazd PTI).
Za główne zadania koła uznano: rozwijanie aktywności w zakresie popularyzacji zastosowań informatyki i organizowania szkolenia kadry kierowniczej jednostek gospodarczych; rozwijanie współpracy z władzami oświatowymi przy wprowadzaniu informatyki w szkołach; podjęcie starań o powołanie szkoły programowania i obsługi operatorskiej komputerów; prowadzenie prac badawczo–wdrożeniowych na rzecz jednostek gospodarczych regionu; promowanie produkcji oprogramowania narzędziowego; organizowanie wymiany informacji zawodowej w środowisku informatyków.
Liczebność koła. Zebranie założycielskie zwołano z inicjatywy 11 członków PTI z regionu łódzkiego. Dziś koło liczy 81 członków i 10 osób załatwia formalności związane z przyjęciem do PTI. Ponadto na terenie Łodzi i województwa jest 11 członków wspierających nasze Towarzystwo. Są to: Skórimpex, Textilimpex, Łódzka Spółdzielnia Mleczarska, MPK, Wifama, Odlewnia żeliwa “Koluszki”, Zeto, Skogar, Teofilów, Confexim i dyrekcja Okręgowa PKS.
Zarząd koła. Na zebraniu założycielskim koła ukonstytuował się Zarząd w składzie: Jerzy Rossowski (przewodniczący), Jacek Chuchla (sekretarz) oraz Jerzy Majdziak.
Z przyczyn zawodowych w roku 1986 zrezygnowali z pracy w Zarządzie dwaj jego członkowie. W wyniku wyborów dokooptowano nowych. Zarząd koła pracował więc w zmienionym składzie: Jerzy Rossowski (przewodniczący), Konstanty Owczarek (sekretarz), Mariusz Młynarski i Bogdan Gadek.
Ustępując, Zarząd ten — ze względu na znaczny wzrost liczby członków — wnioskuje, aby nowo wybrane władze koła liczyły 5 osób, co powinno usprawnić pracę Zarządu.
Działalność koła ogniskowała się wokół 4 następujących grup problemowych:
1. Wymiana informacji wśród informatyków. Wydano informator o zagranicznych czasopismach informatycznych dostępnych w naszym regionie; podjęto próbę wydania informatora o ośrodkach informatycznych regionu i ich wyposażeniu. Do tej pory nie udało się jednak uzyskać zwrotu ankiet wysłanych do przedsiębiorstw w tej sprawie.
2. Popularyzacja zastosowań informatyki. Zorganizowano 7 seminariów: Prezentacja sprzętu EMIX oraz systemów zarządzania relacyjnymi bazami danych (ref. mgr Krystyna Kubiak); seminarium to zorganizowano wspólnie z Instytutem Matematyki UŁ. Prezentacja poszczególnych modeli sprzętu Amstrad/Schneider i systemów operacyjnych oraz zastosowań (ref. mgr Andrzej Grandys i mgr Kazimierz Branecki); wspólnie z ZETO.
Dyskusja panelowa: Wybrane problemy projektowania systemów transakcyjnych (paneliści: mgr Andrzej Grandys, mgr Krzysztof Gajzler, mgr Błażej Koska (Infopol–Opole), mgr Ryszard Kurzyjamski (UŁ), mgr Jerzy Majdziak (COPBRP Dziew.), mgr Krystyna Maćkowska (EKORNO); wspólnie z ZETO.
Zastosowania komputerów w pracach inżynierskich (ref. mgr inż. Maria Młynarczyk, dr inż. Andrzej Młotkowski, mgr inż. Michał Seifried); wspólnie z PŁ.
Wybrane problemy tworzenia i dokumentowania systemów informatycznych zarządzania (ref. mgr inż. Mariusz Klapper, inż. Włodzimierz Migas, Kraków); wspólnie z NOT.
Prezentacja sprzętu i oprogramowania CAD; wspólnie z PŁ.
System generatora aplikacji — SUPER. Propozycja podejścia do tworzenia zastosowań na mikrokomputery (ref. Andrzej Odyniec, Makrosoft Warszawa).
3. Współpraca z łódzkim szkolnictwem. Doprowadzono do utworzenia Policealnego Studium Informatyki. Rozpocznie ono pracę w roku 1989/90 i będzie kształcić techników informatyków dwu specjalności: zastosowań (programistów mikrokomputerów) oraz techników eksploatacji sprzętu komputerowego).
Wiele osób ma znaczący udział w tym przedsięwzięciu. Głównym animatorem i organizatorem prac był kol. Mariusz Młynarski; kol. Marian Polski uzyskał wsparcie ze strony KŁ PZPR i pomógł w zdobyciu środków z Urzędu Postępu Naukowo–Technicznego. Grono kilkunastu informatyków praktyków ( 15 osób), nie tylko członków PTI, opracowało propozycje programów nauczania, skorelowało je wzajemnie i przystosowało do formalnych wymagań Ministerstwa Edukacji Narodowej. Są to: Alfred Biłko, Stanisław Brajter, Adam Empacher, Andrzej Grandys, Wojciech Janik, Bożena Janiszewska, Zbigniew Komar, Krystyna Maćkowska, Mariusz Młynarski, Krzysztof Piesyk, Jerzy Rossowski, Barbara Stańczyk, Romuald Walewski, Henryk Wasiak i Karol Werner.
Udział w realizacji tego zadania mają także władze oświatowe; ze zrozumieniem i sympatią podeszli do naszej inicjatywy wicekurator Henryk Sobierajski i wizytator Janusz Moos, a także dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych nr 2 Mirosław Indryszczak; przy tej szkole studium będzie zlokalizowane. Przy wyposażaniu studium w sprzęt uczestniczą łódzkie firmy ZETO i ETOB.
Uruchomienie Policealnego Studium Informatyki, choć pochłonęło bardzo wiele czasu Zarządowi i działaczom koła, nie wyczerpuje problematyki współpracy ze szkolnictwem. W gronie naszych członków znajdują się pracownicy “Oświaty”, wśród nich wizytator Ryszard Juśkiewicz, metodyk ds. informatyki, zainteresowany współpracą członków naszego koła z nauczycielami prowadzącymi zajęcia z podstaw informatyki w licznych już szkołach średnich w Łodzi. W roku 1989 zamierzamy wspólnie zorganizować cykl spotkań seminaryjnych na temat systemów operacyjnych, baz danych, edytorów tekstów i zintegrowanych pakietów oprogramowania mikrokomputerowego. Mamy nadzieję, że nowy Zarząd koła poprze te zamierzenia.
4. Podejmowanie przez członków koła prac informatycznych na rzecz jednostek gospodarczych naszego regionu. Są to prace badawcze, opracowania systemów, wdrożenia, ekspertyzy techniczne i szkolenia. W roku 1986 średnia wartość zawartej umowy wyniosła 156 tys. zł, w roku 1988 — 776 tys. zł.
