O konferencji “SM–85”
Konferencja “SM–85”, która odbyła się w maju br., była imprezą niezwykle wyczerpującą fizycznie. Organizatorzy: Sekcja PTI — Klub użytkowników minikomputerów SM otrzymali ponad 160 zgłoszeń uczestnictwa w tej konferencji. Ze względu na ograniczone możliwości lokalowe do Jadwisina mogło przyjechać tylko 120 kolegów i ci wzięli udział w trzydniowym maratonie. Program oficjalny przewidywał sesje trwające od 9 rano do północy z dwiema przerwami na posiłki. Zainteresowani mogli odpocząć przy minikomputerze SM specjalnie zainstalowanym przez FMiK “Era”.
Wygłoszono 12 referatów zaproszonych. Instytut Maszyn Matematycznych przedstawił prace prowadzone nad oprogramowaniem podstawowym minikomputerów SM przyszłej generacji. Narodowy Bank Polski we Wrocławiu zaprezentował swoje osiągnięcia w komputeryzacji bankowości na Dolnym Śląsku z użyciem sprzętu SM. Ponadto w 25 komunikatach omówiono konkretne produkty zaprojektowane i wykonane w ośrodkach nie związanych z przemysłem komputerowym. Na przykład w Gliwicach na minikomputerach SM przygotowuje się dane do obliczeń inżynierskich metodą elementów skończonych. Rozliczenia zużycia energii na południu kraju odbywają się w sieci Mer 60. W hucie w Bolesławcu przez 24 godziny na dobę zasadniczy proces technologiczny kontroluje instalacja Mery 60. W wielu miejscach w kraju sprzęt SM jest użytkowany w ośrodkach obliczeniowych o różnym profilu.
Ale jest i druga strona medalu. Niebanalne efekty są okupione dużym wysiłkiem związanym z eksploatacją tego sprzętu; dużo zwłaszcza kłopotów przysparza jego jakość. W czasie konferencji wszystkie dyskusje kończyły się na temacie jakości. Można było odnieść wrażenie, że profesjonaliści zajmują. się przede wszystkim walką z gwarantem i serwisem, a niejako na boku zastosowaniami. Padały skrajne oceny: “sprzęt SM najlepiej nadaje się dla tych, którzy mogą się bez niego świetnie obejść”. O przyczynach tego stanu rzeczy mówiono na pełnym emocji spotkaniu z producentami.
Przyszłość rodziny minikomputerów SM jest, z jednej strony, dokładnie zaprogramowana, a z drugiej — niepewna. Wiadomo, jakie założenia mają spełniać przyszłe generacje, ale jak dotychczas nie widać przełomu, np. w pamięciach dyskowych. Te najpojemniejsze, dostępne na rynku krajowym, są fatalnej jakości. Trudno wyobrazić sobie 32–bitowe minikomputery SM współpracujące z dyskami 30 MB, a jak na razie jest to jedyna realna perspektywa.
Dużo dyskutowano o pożądanych kierunkach rozwoju polskich minikomputerów SM. Z wielu względów krajowi klienci najchętniej zaopatrywaliby się u krajowych dostawców. Jednakże sprzęt importowany kusi lepszymi parametrami. Zaproponowano przemysłowi dwie równoległe drogi rozwoju: procesor zmiennopozycyjny i szynę 22–bitową. Z kolei przemysł, poza popytem, musi liczyć się z podażą elementów, a tych, jak wiadomo, w kraju brak. Koło się zamyka. Optymizmem napawa punkt widzenia FMiK “Era”, która swoją przyszłość widzi w rozwoju technologicznym. “Meraster” natomiast nastawia się na wdrażanie różnych mutacji tej samej Mery 60, dostosowanych do specyficznych klas zastosowań. Można mieć nadzieję, że realizacja tych planów zrodzi pewien postęp.
Prawdopodobnie będziemy mieli okazję ponownie spotkać się za dwa lata. Uczestnicy konferencji uznali za celowe zorganizowanie kolejnego spotkania, “SM–87”. Niewykluczone, że wtedy głównym tematem będą mikrokomputery 16–bitowe klasy IBM XT, które znajdują się w nomenklaturze SM i o których coraz częściej się wspomina. Pojawią się nowe problemy, miejmy nadzieję, że inne niż obecne.
Kolegów zainteresowanych otrzymaniem egzemplarzy materiałów z konferencji “SM–85”, zawierających teksty wszystkich referatów i komunikatów, proszę o nawiązanie ze mną kontaktu. Planujemy dodruk, ale ze względu na koszty ograniczony.
Piotr Kuźnicki
Instytut Fizyki PAN, Dział Informatyki
Al. Lotników 32/46, 02-668 Warszawa
tel. 435165
