O tym jak przebiegały nagrania słów kilka
Możliwość cyfrowej rejestracji kolekcji skrzypiec konkursowych zgłoszonych do
udziału w X Międzynarodowym Konkursie Lutniczym im. Henryka Wieniawskiego
stanowiła trudną do powtórzenia okazję jednoczesnego zgromadzenia podobnej klasy
instrumentów muzycznych i nagrania ich w warunkach niemal identycznych jak
konkursowe. Nagrania były możliwe dzięki współpracy z organizatorem Konkursu
- Towarzystwem im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu oraz gospodarzem Konkursu
- Muzeum Instrumentów Muzycznych (oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu). Wybór
zestawu nagranych dźwięków powstał w oparciu o zasady oceny walorów użytkowo
brzmieniowych zawartych w regulaminie konkursu oraz na wzorcach z przesłuchań
jurorów - muzyków w drugim etapie konkursu.
Miejsce nagrań
Podstawowym założeniem przy tworzeniu kolekcji nagrań było ich przeprowadzenie
w warunkach najbardziej zbliżonych do konkursowych. Stąd sesje nagraniowe odbywały
się, dzięki uprzejmości kierownictwa Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu,
w sali kameralnej im. Groblicza w muzeum.
Wykonawcą był artysta skrzypek związany z Konkursem (testował skrzypce na
koncertach dostępnych dla publiczności w czasie przesłuchań trzeciego etapu
konkursu). Przygotowanie lutnicze skrzypiec było zapewnione ze strony Muzeum
Instrumentów Muzycznych przez artystę lutnika, mgra Piotra Cieślaka.
Ustawienie mikrofonów
Wszystkie nagrania powstały w trybie monofonicznym. Jednakże ze względu na
specyfikę warunków akustycznych w sali im. Groblicza zdecydowano dokonać nagrań
przy dwóch różnych ustawieniach mikrofonu - w polu bliskim, w odległości około
1 m od grającego i w polu dalekim - w odległości około 10 m od grającego. Dwa
kanały stereofonicznego toru nagrywającego były wykorzystane w sposób nietypowy
do jednoczesnych nagrań w polu bliskim i dalekim.
Sprzęt nagrywający
Nagrania w polu bliskim były wykonywane za pomocą mikrofonu pojemnościowego DPA
4011 o charakterystyce kardioidalnej. W polu dalekim umiejscowiony był mikrofon
Tonsil MC 358 o charakterystyce superkardioidalnej. Dźwięk rejestrowano na pomocą
nagrywarki cyfrowej CDR 880 firmy Philips przy częstotliwości próbkowania równej
44,1 kHz poprzez przedwzmacniacz Sonosax SX-M2.
Materiał dźwiękowy
Nagrano serię identycznych dla każdego instrumentu dźwięków pozwalających na
najlepszą charakterystykę brzmienia skrzypiec. Zestaw dźwięków do nagrań wybrano
kierując się testami, przy pomocy których jurorzy - muzycy oceniali walory
dźwiękowe instrumentów w drugim etapie konkursu. Zestaw obejmuje:
- pojedyncze dźwięki grane détaché bez palcowania na kolejnych strunach G, D, A, E w obu kierunkach prowadzenia smyczka z dwoma powtórzeniami,
- dźwięki grane pizzicato na kolejnych czterech strunach,
- pochody chromatyczne na kolejnych strunach od g do g2, od d2 do d4, od a2 do a4, od e2 do e4,
- gama diatoniczna grana z wykorzystaniem czterech strun,
- fragment trzeciej części (Sarabanda) partity d-moll nr 2 J.S. Bacha, BWV 1004.
|