Edytory tekstowe

vimlogo emacslogo

Historia i zjawisko społeczne

  • Edytory liniowe,

  • Edytory ekranowe (1967),

    • Niemodalne (oparte na makrach, emacs – ca 1976),

    • Modalne (vi – 1976).

  • Wojny edytorowe.

Popularne edytory

Real programmers set the universal constants at the start such that the universe evolves to contain the disk with the data they want.

Vim

Vim has two modes. The one in which it beeps and the one in which it doesn’t.

  • Popularne wersje: vi, Vim, gVim.

  • Edytor modalny:

    • Tryb komend (commmand mode – domyślnie włączony, <esc> żeby do niego powrócić),

    • Tryb wstawiania (insert mode – i, a, …)

    • Tryb zamiany znaków (replace mode – s, C, …)

    • Tryb wizualny (visual mode – v)

  • Rozszerzalny.

  • Wyjście z programu: :q! w trybie komend.

Emacs

Emacs is a a great operating system, lacking only a decent editor.

  • Popularne wersje: Gnu Emacs, XEmacs.

  • Komendy oparte o makra i skróty klawiaturowe:

    • Użycie klawiszy w połączeniu z <ctrl> (np. C-h), <alt> (tzw. Meta, np. M-v).

    • Sekwencje kombinacji, np. C-x C-s.

  • Tryby zmieniające makra, skróty, formatowanie tekstu, etc. w zależności od typów plików.

  • Rozszerzalny.

  • Wyjście z programu: C-x C-c.

Inne edytory

  • Mniejsza praca wejścia: nano, pico, joe.

  • Zintegrowane ze środowiskiem graficznym: gedit, kate.

Kursy dla użytkowników (praca samodzielna)

  1. Uruchom tutorial dla vim-a za pomocą komendy vimtutor. Wykonaj wszytskie zawarte w nim instrukcje.

  2. Uruchom emacs (lepiej emacs -nw) i uruchom wbudowany tutorial (<ctrl>+h t). Wykonaj wszystkie zawarte w nim instrukcje.

Materiały pomocnicze