Ustalenia dotyczące L2 i L5

Wydana w 1996 roku Dyrektywa Prezydenta (Presidential Decision Directive - PDD) stanowi, iż pasma częstotliwości zarówno L1 jak i L2, będą dostępne dla zastosowań cywilnych oraz, że dla zastosowań cywilnych dostarczany będzie odrębny, trzeci sygnał. Chociaż pasma częstotliwości L1 i L2 mogą satysfakcjonować większość cywilnych użytkowników, to jednak użycie pasma L2 wiąże się z pewnymi ograniczeniami w zastosowaniach związanych z zagrożeniem życia. Federalna Agencja Lotnictwa (Federal Aviation Administration - FAA) sprzeciwia się użyciu pasma L2 w zastosowaniach lotniczych związanych
z bezpieczeństwem, ponieważ ITU przyznało to pasmo służbom radiolokacyjnym wykorzystującym radary o wysokiej mocy. W paśmie tym mogą występować nieakceptowalne poziomy zakłóceń. Agencja zażądała wyznaczenia częstotliwości GPS dla zastosowań lotniczych w paśmie Lotniczych Służb Nawigacyjnych (Aeronautical Radionavigation Services - ARNS), które położone jest bezpośrednio poniżej pasma GPS L2.

Kiedy Departament Transportu i Departament Obrony oraz inne agencje zakończyły intensywne poszukiwania nowych częstotliwości, wiceprezydent Al Gore oświadczył 25 stycznia 1999 r., że miejscem dla nowej (trzeciej) częstotliwości, będzie pasmo ARNS. To pasmo, początkowe oznaczane jako L3c, a obecnie jako L5, rozłożone jest wokół częstotliwości 1176,45 MHz i powinno spełniać wymagania związane z bezpieczeństwem ruchu lotniczego. Rys. 7.2.1 przedstawia planowane położenie zmodernizowanych sygnałów, w tym pasmo ARNS poniżej pasma GPS L2.

Planowane położenie sygnałów GPS po modernizacji

Zanim pasmo L5 będzie mogło być wykorzystane, Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna musi zmienić przeznaczenie tego pasma, które obecnie przewidziane jest dla transmisji Ziemia - Powietrze na pasmo przeznaczone dla transmisji Satelita - Ziemia. Przy spodziewanym poparciu międzynarodowej społeczności lotniczej zmiana klasyfikacji tego pasma powinna mieć miejsce podczas Światowej Konferencji Radiowej 2000, (World Radio Conference - WRC).