Podstawowe informacje, które są odbierane z satelity dotyczą czasu w
którym został nadany sygnał oraz miejsca, gdzie znajdował się w tym
momencie satelita. Oprócz tych dwóch danych, satelity systemu GPS
przekazują inne informacje potrzebne do zapewnienia dokładności
wyznaczania pozycji, składające się na tzw. depeszę nawigacyjną.
Satelity
GPS transmitują sygnały w dwóch pasmach częstotliwości S i L. Dwa
kanały w paśmie S służą do przekazywania informacji dotyczących
obsługi samego systemu oraz ewentualnego dodatkowego ładunku satelity.
Depesze nawigacyjna transmitowana jest na dwóch kanałach w paśmie L.
Częstotliwość
fali nośnej, na której nadawana jest informacja nawigacyjna GPS,
wynika z powielenia częstotliwości podstawowej F = 10,23 MHz.
Sygnały satelitów transmitowane są na dwóch kanałach
oznaczonych L1 i L2 o częstotliwościach nośnych L1 = 154F =
1575,42 MHz i L2 = 120F = 1227.60 MHz.
Wybór
wysokich częstotliwości transmisji podyktowany był także tym, iż
nie wymagają one dużych mocy sygnałów, anteny odbiornika i nadajnika
maja niewielkie wymiary. Fala nośna spolaryzowana jest kołowo,
prawoskrętnie. Zastosowanie dwóch kanałów transmisji ma na celu umożliwienie
wyliczania aktualnych poprawek na zniekształcenie ( refrakcje ) sygnałów
satelitów w jonosferze, co znacznie zwiększa dokładność pomiaru.
Środkiem
pozwalającym na wyznaczenie czasu od chwili nadania do chwili odbioru
jest modulacja sygnału. Sygnał systemu GPS modulowany jest impulsowo,
co umożliwia odtworzenie informacji nawigacyjnej z sygnału bardzo słabego,
zmniejsza możliwość zakłóceń i zniekształceń, a także pozwala
na transmisje sygnałów ze wszystkich satelitów jednocześnie na tych
samych częstotliwościach. Sposób modulacji sygnałów nazywany jest kodem
pracy układu i obejmuje:
 |
·
pseudolosowy
kod C/A,
|
 |
·
pseudolosowy
kod P,
|
 |
·
pseudolosowy
kod Y,
|
 |
·
informacje
nawigacyjne.
|
|
|
Sygnały
pseudolosowe modulowane są impulsowo z faza ±1 według jednego z rodziny 1032 pseudolosowych
ciągów Golda. Każdy satelita nadaje odcinek innego ciągu
losowego, co ma na celu umożliwienie identyfikacji satelity. Sekwencja
odcinków ciągu przypisanych poszczególnym satelitom wybrana jest tak,
aby sygnały rożnych satelitów nie były ze sobą skorelowane, a dla
każdego satelity współczynnik autokorelacji miął tylko jedno
maksimum. Własności te pozwalają na niezależny odbiór sygnałów z
rożnych satelitów nadających w tym samym paśmie częstotliwości.
Czas dojścia sygnału do odbiornika przy odległości satelity od Ziemi
ok. 20 000 km wynosi ok. 60 ms.
Pseudolosowy
kod C/A.
Ogólnie dostępny kod C/A ( Coarse Acquisition ) nadawany jest tylko na
kanale L1. Sygnał modulowany jest w odcinkach kodu pseudolosowego o długości
1023 bitów transmitowanych
z szybkością 1.023 Mbit/s.
Powtarzalność odcinka kodu danego satelity wynosi wiec ok. 1ms,
co pozwala na szybką synchronizacje kodu w odbiorniku z nadawanym sygnałem.
Powtarzanie modulacji co 1ms przy
prędkości fali ok. 300 000 km/s umożliwia rozdzielczość pomiaru
odległości ( pozycji ) ok. 300 m, przy założeniu błędu pomiaru równego
odcinkowi kodu. Jednak, jak wykazano w praktyce, możliwe jest osiągnie
dokładności pozycji znacznie większych - 20 ... 30 m.
Pseudolosowy
kod P,
dostępny jest tylko dla autoryzowanych użytkowników, nadawany jest na
obu kanałach L1 i L2. Sygnał modulowany jest w odcinkach o długości
jednego tygodnia, stanowiących cześć trwającej 267 dni sekwencji ciągu
pseudolosowego przypisanego każdemu z satelitów. Wznowienie
powtarzania odcinka ciągu następuje w sobotę o północy. Szybkość
transmisji kodu P wynosi 10.23 MHz. Powtarzanie informacji z szybkością
dziesięć razy większą niż szybkość powtarzania kodu C/A, zwiększa
w przybliżeniu dziesięciokrotnie dokładność wyznaczania pozycji.
|