Pętla śledzenia kodu C/A służy do pomiaru pseudoodległości. W odbiorniku generowana jest replika kodu C/A satelity i w celu dopasowania odbieranego sygnału i repliki należy:

	dopasować częstotliwość środkową repliki do częstotliwości środkowej odbieranego sygnału,
	dopasować fazę repliki do fazy odbieranego kodu.

Zazwyczaj przed procesem śledzenia, replika kodu odbiornika nie jest skorelowana z odbieranym kodem satelity z powodu czasu, jakiego potrzebuje sygnał na dotarcie do odbiornika oraz różnicy czasu zegarów satelity i odbiornika. Odbiornik będzie wiec przesuwał generowana replikę względem odbieranego kodu C/A, aby uzyskać maksymalna korelacje i w rezultacie śledzenie kodu.

Pętla śledzenia fali nośnej odbiornika generuje lokalną replikę fali nośnej, która z powodu przesunięcia częstotliwości w wyniku efektu Dopplera rożni się od odbieranej fali nośnej proporcjonalnie do względnej prędkości satelity i odbiornika. Pętla śledzenia częstotliwości nośnej zmienia generowaną częstotliwość odbiornika tak długo, aż będzie ona zgodna z częstotliwością odbieranej fali nośnej i uzyskany zostanie stan synchronizacji fazowej odcinków kodu losowego.

Proces odbioru danych rozpoczyna się po uzyskaniu bitowej synchronizacji fali nośnej. Odbiornik po odebraniu sygnałów czterech satelitów, osiągnięciu synchronizacji pętli kodowej i fazowej oraz odczytaniu depeszy nawigacyjnej rozpoczyna wyznaczanie danych nawigacyjnych takich jak pozycja i prędkość odbiornika oraz czas w skali GPS. Zazwyczaj odbiorniki uaktualniają dane o pseudoodległościach i prędkościach względnych raz na sekundę.

Rys. Śledzenie kodu C/A