Jawne ograniczenia integralnościowe
(c) 1999, Instytut Informatyki Politechniki Poznańskiej
Ograniczenie na unikalność krotek relacji
- Każdy podzbiór SK atrybutów relacji R, taki że dla dwóch dowolnych krotek ze zbioru r(R), prawdą jest, że: t1[SK] <> t2[SK], jest nazywany nadkluczem (ang. super key) relacji R. Każda relacja ma co najmniej jeden nadklucz - schemat relacji.
SK(STUDENT) = {NrIndeksu, Nazwisko, Wiek}
Kluczem relacji R nazywamy taki nadklucz tej relacji, że żaden z jego podzbiorów nie jest nadkluczem.
K(STUDENT) = {NrIndeksu}
- Jeżeli relacja zawiera więcej niż jeden klucz, to są one nazywane kluczami potencjalnymi (ang. candidate key). Jeden z nich może pełnić rolę klucza podstawowego (ang. primary key) relacji. Pozostałe są wtedy kluczami drugorzędnymi.
Ograniczenie integralności klucza podstawowego
- Wartości klucza podstawowego identyfikują krotki relacji i dlatego nie mogą przyjmować wartości pustych.
Ograniczenie referencyjne
- Dane są relacje R1 i R2. Podzbiór FK atrybutów relacji R1 nazywamy kluczem obcym R1 (ang. foreign key), jeżeli:
1. Atrybuty w FK mają taką samą dziedzinę jak atrybuty klucza podstawowego PK relacji R2 ;
2. Dla każdej krotki t1 relacji R1 istnieje krotka t2 relacji R2, taka że: t1 [FK] = t2 [PK], lub t1 [FK] = null.