Zadania należy wykonywać w parach.

Zadanie 1

1. Weźcie jeden router Mikrotik i podłączcie port 1 tego routera do wybranego komputera
2. Ustawcie na właściwym interfejsie tego komputera adres IP 192.168.88.2/24
3. Wejdźcie w przeglądarce pod adres http://192.168.88.1/ i sprawdźcie czy macie dostęp do konfiguracji routera

Zadanie 2

1. Połączcie dwa komputery ze sobą kablem, ustawcie na nich różne IP z tej samej sieci i sprawdźcie czy jest łączność
2. Wstaw między te komputery router (na ja rysunku poniżej), używając portów 4 i 5

                            .                .--.  
       .------.          ___|\          .---( R1 )---.    
      /        \        |     \        /     `--'     \   
   .---.      .---.     |___  /     .---.            .---.
   |PC1|      |PC2|         |/      |PC1|            |PC2|
   '---'      '---'         '       '---'            '---'

3. Czy łączność między komputerami funkcjonuje? Dlaczego?
4. W konfiguracji routera dodaj mostek (bridge, wybierając właśnie tą nazwę z menu po lewej), a następnie dodaj porty ether4 i ether5 do tego mostku (po wybraniu Bridge zmień kartę na Ports)
5. Czy łączność między komputerami funkcjonuje? Dlaczego?
6. Dodaj adres IP (z sieci którą używają komputery) do interfejsu mostka na routerze (w IP / Addresses)
7. Do czego możesz użyć ten adres IP?

Zadanie 3 Usuń adresy IP dodane w poprzednim zadaniu i odłącz kable od portu 4 i 5 na routerze.

WLAN (Wireless LAN) to nazwa na lokalne sieci bezprzewodowe. Rodzina standardów IEEE 802.11 definiuje jak je budować.
Wi-Fi® to znak towarowy (trademark) organizacji Wi-Fi Alliance "naklejany" na urządzenia zgodne z określonymi standardami (głównie z rodziny IEEE 802.11).

Wspominane standardy określają pracę sieci WLAN m. inn. na pasmach 2.4GHz, 5GHz i 6GHz. Pasmo to zakres częstotliwości (np. pasmo 5GHz obejmuje częstotliwości w zakresie od 5150MHz do 5895MHz), podzielony na numerowane kanały (np. kanał 100, o szerokości 20MHz, używa fal radiowych o częstotliwości od 5490MHz do 5510MHz).

Kolejne, ciągle powstające, standardy z rodziny 802.11 wprowadzają ulepszenia w działaniu sieci.

Prędkość sieci bezprzewodowej zależy między innymi od tego:

• jakie są fizyczne uwarunkowania¹⁾, w tym:
  • odległości między urządzeniami (tłumienie sygnału)
  • zakłócenia (od innych urządzeń, odbicia własnego sygnału)
• jak szerokie pasmo zajmują (20/40/80/160/320MHz)
• ile anten uczestniczy w nadawaniu i odbieraniu (np. 1x1, 2x2, 4x4)
• który standard jest używany (802.11 a/b/g/n/ac/ax/be vel Wi-Fi 4/5/6/7)

Do (bardzo) powoli wchodzącego standardu 802.11be / Wi-Fi 7 sieci potrafiły korzystać tylko z jednego pasma naraz. Mimo tego producenci reklamują swoje urządzenia podając jako prędkość sumę maksymalnych teoretycznych prędkości możliwych do osiągnięcia na wszystkich pasmach.
Rzeczywiste prędkości (dla przeciętnego sprzętu i warunków) to wartości rzędu 100Mbps dla 802.11n, 400Mbps dla 802.11ac, i 1Gbps dla 802.11ax (na paśmie 5GHz).

Karty sieci bezprzewodowych potrafią działać w różnych trybach, między innymi:

• monitora - tylko słuchać co inni nadają
• bycia punktem dostępowym (access point, AP),
  lub urządzeniem łączącym się z punktem dostępowym
  (sieć tego rodzaju to BSS, składająca się na sieć ESS)
• bycia częścią sieci bez AP
  (sieci tego rodzaju to IBSS/ad-hoc i mesh)

Każda sieć bezprzewodowa musi posiadać dwa identyfikatory:

• BSSID
  • 48-bitowy numer, z założenia unikalny
  • zapisywany identycznie jak adresy MAC
  • zwykle automatycznie generowany przez urządzenie które tworzy sieć (wiele AP generuje ten identyfikator na podstawie swojego MAC),
• ESSID (SSID)
  • słowna nazwa sieci, może być nieunikalna
  • wybierany ręcznie przez administratora,
  • używany tylko w momencie łączenia się do sieci

Zadanie 4 Wyświetl listę interfejsów bezprzewodowych na twoim systemie.

Zadanie 5 Włącz interfejs sieci bezprzewodowej. Co pokazuje dla takiego urządzenia ip link / ifconfig, a co iw dev?

Zadanie 6 Wyświetl listę dostępnych sieci bezprzewodowych.

IBSS (ad-hoc) to tryb pracy sieci bezprzewodowej który pozwala komunikować się bezprzewodowo dowolnym urządzeniom, które:

• są wzajemnie w zasięgu
• mają ustawioną tą samą słowną nazwę sieci (SSID)
• pracują na tych samych częstotliwościach
• mają te same ustawienia zabezpieczeń.

Konfiguracja wykorzystująca wpa_supplicant (nie działa przez sterowniki kart od Intela, a takie karty są w salach lab.)

Zadanie 8

1. Wykonaj poniższe komendy, które zmienią tryb pracy karty na ad-hoc/IBSS

   ip link set wlan0 down
   iw wlan0 set type ibss
   ip link set wlan0 up

2. Używając komendy:
   iw wlan0 ibss join nazwa_sieci 2432
   dołącz do sieci ad-hoc o podanej nazwie pracującej na częstotliwości 2432MHz (kanał 5)

Zadanie 9 Sprawdź czy zmienił się stan interfejsu prezentowany przez komendę ip link. Wyświetl informacje o stanie karty bezprzewodowej komendą iw dev wlan0 info oraz o stanie połączenia komendą iw dev wlan0 link.

Zadanie 10 Dodaj adres IP do swojej karty z identycznej sieci jak pozostałe osoby w sali. Przetestuj czy jest łączność do innych osób.

Zadanie 11 Wykonaj poniższe komendy, które przywrócą domyślny tryb pracy karty:

ip link set wlan0 down
iw wlan0 set type managed
ip link set wlan0 up

O ile w Linuksie do łączenia do sieci bez zabezpieczeń można użyć komendy iw, o tyle do łączenia się z sieciami z zabezpieczeniami potrzebny jest dodatkowy program. W tej chwili większość dystrybucji Linuksa korzysta z programu wpa_supplicant (niektóre pozwalają też użyć iwd).
Dla uproszczenia na tych laboratoriach łączenie się do wszystkich sieci będzie odbywać się z użyciem programu wpa_supplicant.

Do działania wpa_supplicant potrzebuje pliku konfiguracyjnego, po przygotowaniu którego należy uruchomić polecenie wskazujące na to której karty i którego pliku program ma użyć:
wpa_supplicant -i wlan0 -c sciezka/do/pliku/konfiguracyjnego

Tryb infrastruktury to najpowszechniejsza konfiguracja sieci bezprzewodowych, w której urządzenia łączą się za pośrednictwem punktu dostępowego (AP) który zarządza siecią i pośredniczy w każdej wymianie danych.
Zwykle zadaniem AP jest też umożliwienie urządzeniom z sieci bezprzewodowej na dostęp do do urządzeń w sieci przewodowej (w tym typowo na dostęp do internetu).

Zadanie 12

1. Na interfejsie wifi2 routera Mikrotik ustaw wybrany przez siebie SSID (nazwę sieci bezprzewodowej) i włącz ten interfejs
   w tym celu musisz z menu po lewej wybrać Wireless i kliknąć na odpowiednim interfejsie z tabeli
2. Na komputerach wykonaj skanowanie dostępnych sieci bezprzewodowych i znajdź stworzoną przez siebie sieć

Zadanie 13

1. Przygotuj na komputerach konfigurację programu wpa_supplicant na podstawie poniższego pliku:

   wpa_supplicant_open.conf

   network={
   	ssid="SiecBezZabezpieczen"
   	key_mgmt=NONE
   }

2. Uruchom program wpa_supplicant na karcie wlan0 z wcześniej przygotowanym plikiem konfiguracyjnym
3. Czy łączność między komputerami (używając adresów IP które wciąż są ustawione na kartach sieci bezprzewodowej) funkcjonuje? Dlaczego?

Karty sieciowe mogą po prostu słuchać na falach radiowych i przekazywać do systemu każdą usłyszaną ramkę.

Zadanie 14

1. Podłącz dodatkową kartę bezprzewodową na USB i sprawdź jaką dostała nazwę
2. Dodaj interfejs działający w trybie monitora do tej karty komendą:
   iw wlan2 interface add mon0 type monitor
3. Włącz ten interfejs komendą ip link set dev mon0 up
4. Poproś jedną osobę z sali (z innej grupy) o podanie tobie na jakiej częstotliwości (kanale), z jaką szerokością kanału i z jaką częstotliwością środka kanału działa jej sieć - można to odczytać poleceniem iw wlan0 info
   Np. channel 13 (2472 MHz), width: 40 MHz, center1: 2462 MHz
5. Ustaw nasłuchiwanie na tych samych falach radiowych komendą:
   iw mon0 set freq 2472 40 2462
6. Uruchom program wireshark i rozpocznij nasłuchiwanie na interfejsie mon0
7. Poproś tę samą osobę żeby wykonała polecenie telnet -l root adres_docelowy, podając jako adres docelowy adres IP drugiego komputera z jej sieci bezprzewodowej, a następnie poproś o wykonanie komendy cat /etc/passwd
8. Znajdź w wiresharku pakiety odpowiedzialne za tą komunikację

Historycznie do zabezpieczania sieci używano szyfrowania stałym, słabym kluczem (WEP).

Do zabezpieczenia sieci (uwierzytelniania i szyfrowania) najczęściej używa się WPA (Wi-Fi Protected Access) w wersji 2 lub 3. Standard 802.11i wprowadzający te zabezpieczenia zamiast nazwy WPA używa nazwę RSN (Robust Security Network) i ta pojawia się w niektórych narzędziach Linuksowych.

WPA i WPA2 nie różnią się od siebie istotnie. Po kilkunastu latach, głównie na skutek odkrycia podatności mechanizmów WPA/WPA2, opracowano i ogłoszono przyjęcie w 2018 roku kolejnej wersji – WPA3.
Standardy WPA określają jak przebiega uwierzytelnianie i szyfrowanie.

Uwierzytelnianie (authentication) to proces w którym sprawdza się czy osoba podająca się za uprawnioną do łączenia się z siecią jest osobą za którą się podaje. WPA/2/3 określa dwa profile uwierzytelniania: WPA-Personal i WPA-Enterprise.
WPA3 dodatkowo pozwala tworzyć sieci otwarte (bez uwierzytelniania).
Mechanizmy uwierzytelniania w WPA/2/3 nazywają się:

WPS

Konfiguracja i łączenie do sieci zabezpieczonej

System dystrybucji i pomiary prędkości

Dodatkowe materiały