1	Rozdział 10 Kursory i wyjątki Kursory i praca z kursorami, kursory jawne i niejawne, otwieranie kursora, pobieranie z kursora, zamykanie kursora, wyjątki systemowe i użytkownika, zgłaszanie i obsługa wyjątków
2	Kursor Każde zapytanie SQL umieszczone w programie PL/SQL może zwrócić zero, jedną bądź wiele krotek. Aby efektywnie przetworzyć krotki zwrócone przez zapytanie korzystamy z kursorów. Kursor jest obiektem związanym z zapytaniem. Programista może: Otworzyć kursor (zidentyfikować zbiór wynikowy) Pobrać daną do kursora (odczytać kolejną krotkę z wyniku zapytania i wpisać ją do kursora) Zamknąć kursor (zwolnić obszar pamięci przydzielony kursorowi) Kursor to nazwa obszaru roboczego, w którym mieści się wynik zapytania (result set). Wewnątrz kursora wyróżniamy bieżący wiersz (current row). Kursor może być jawny (explicit) lub niejawny (implicit).
3	Deklarowanie kursora Nazwa kursora nie jest zmienną, lecz identyfikatorem. Do kursora nie można przypisać wartości Parametry są widoczne tylko wewnątrz kursora, nie można związać z nimi żadnych ograniczeń
4	Otwieranie kursora Otwarcie kursora powoduje wykonanie związanego z nim zapytania i zidentyfikowanie zbioru wynikowego, zawierającego krotki spełniające kryteria wyszukiwania.
5	Pobieranie z kursora Każde wykonanie polecenia FETCH powoduje odczytanie bieżącego wiersza kursora i przesunięcie znacznika kursora na kolejny wiersz. Na liście zmiennych musi się znajdować taka sama liczba zmiennych jak liczba atrybutów w kursorze. Odpowiednie zmienne i atrybuty muszą się zgadzać co do typu.
6	Zamykanie kursora Zamknięcie kursora powoduje, że kursor staje się nieaktywny a zbiór wynikowy związany z kursorem staje się niezdefiniowany. Zamknięty kursor można powtórnie otworzyć, np. z innymi parametrami. Każde odwołanie się do zamkniętego (lub jeszcze nie otwartego) kursora powoduje błąd INVALID_CURSOR.
7	Atrybuty kursora %FOUND – wartością atrybutu jest TRUE jeśli ostatnia operacja FETCH odczytała krotkę z kursora. W przeciwnym wypadku (tzn. kiedy odczyt się nie udał) atrybut przyjmuje wartość FALSE. Przed pierwszym odczytem atrybut ma wartość NULL %NOTFOUND – wartością atrybutu jest FALSE jeśli ostatnia operacja FETCH odczytała krotkę z kursora. W przeciwnym wypadku (tzn. kiedy odczyt się nie udał) atrybut przyjmuje wartość TRUE. Przed pierwszym odczytem atrybut ma wartość NULL %ROWCOUNT – wartością atrybutu jest liczba odczytanych z kursora krotek. Przed pierwszym odczytem atrybut ma wartość 0 %ISOPEN – wartością atrybutu jest TRUE jeśli kursor jest otwarty i FALSE jeśli kursor jest zamknięty.
8	Atrybuty kursora niejawnego Każde polecenie DML (INSERT, UPDATE, DELETE, SELECT FOR UPDATE) powoduje utworzenie kursora niejawnego (ang. implicit cursor). Dla takiego kursora można sprawdzać wartości następujących atrybutów: SQL%ROWCOUNT: liczba wierszy zmodyfikowanych przez polecenie SQL%FOUND: TRUE jeśli ostatnie polecenie zmodyfikowało jakiekolwiek wiersze SQL%NOTFOUND: TRUE jeśli ostatnie polecenie nie zmodyfikowało żadnych wierszy SQL%ISOPEN: zawsze FALSE (kursor niejawny jest zamykany natychmiast po zakończeniu polecenia)
9	Użycie kursora
10	Pętla FOR z kursorem Zmienna sterująca pętlą jest deklarowana automatycznie jako zmienna typu kursor%ROWTYPE Kursor jest otwierany automatycznie W każdym przebiegu pętli jedna krotka jest pobierana z kursora i umieszczana w zmiennej sterującej pętlą Po pobraniu ostatniej krotki kursor jest automatycznie zamykany
11	Pętla FOR z podzapytaniem Zmienna sterująca pętlą jest deklarowana automatycznie jako zmienna typu podzapytanie%ROWTYPE Kursor jest otwierany automatycznie W każdym przebiegu pętli jedna krotka jest pobierana z kursora i umieszczana w zmiennej sterującej pętlą Po pobraniu ostatniej krotki kursor jest automatycznie zamykany Kursor oparty na podzapytaniu nie może być parametryzowany ani wykorzystywany wielokrotnie
12	Klauzula WHERE CURRENT OF Klauzula WHERE CURRENT OF ma zastosowanie do poleceń UPDATE i DELETE umieszczonych wewnątrz kursora. Warunek jest spełniony tylko i wyłącznie dla bieżącej krotki w kursorze. Aby można było skorzystać z tej klauzuli, zapytanie definiujące kursor musi zawierać klauzulę FOR UPDATE OF (założenie blokady na odczytywanych krotkach)
13	Obsługa wyjątków w PL/SQL Błąd lub ostrzeżenie nazywamy w PL/SQL wyjątkiem (ang. exception). Wyjątki mogą być systemowe (dzielenie przez zero, brak wolnej pamięci, brak praw do obiektu) lub definiowane przez użytkownika (za niski budżet, za wysoka płaca, zbyt mała ilość towaru w magazynie). Wystąpienie błędu jest sygnalizowane przez wywołanie wyjątku. Błędy systemowe sygnalizowane są automatycznie, błędy definiowane przez użytkownika są wywoływane ręcznie za pomocą polecenia RAISE. Po wystąpieniu wyjątku kontrola przechodzi do procedury obsługi wyjątku (ang. exception handler). Po jej wykonaniu kontrola przechodzi do kolejnego bloku nadrzędnego. Jeśli procedura obsługi danego błędu nie zostanie znaleziona, to wykonywanie programu zostanie przerwane.
14	Struktura sekcji EXCEPTION Sekwencja poleceń i zostaje wykonana, gdy w bloku wystąpi wyjątek i. Nieobsłużony wyjątek przerywa działanie programu. Opcjonalna sekcja OTHERS – obsługuje wszystkie niewymienione wyjątki.
15	Propagacja obsługi wyjątku
16	Predefiniowane wyjątki systemowe
17	Obsługa predefiniowanych wyjątków
18	Definiowanie własnych wyjątków Wyjątki mogą być deklarowane w sekcji deklaracji dowolnych bloków PL/SQL. Przed użyciem wyjątku musi on być zadeklarowany. Wyjątek jest widoczny w danym bloku i wszystkich jego blokach podrzędnych. Wyjątek nie jest daną, do wyjątku nie można przypisać żadnej wartości ani użyć wyjątku w jakiejkolwiek operacji arytmetycznej.
19	Wywoływanie własnych wyjątków Użytkownik może wywoływać ręcznie zarówno błędy systemowe, jak i zdefiniowane przez siebie. Każdy wywołany błąd powinien zostać obsłużony przez odpowiednią procedurę obsługi wyjątku.
20	Funkcje SQLCODE i SQLERRM Funkcja SQLCODE zwraca numer błędu, który wystąpił. Numer jest zawsze ujemny, za wyjątkiem błędu NO_DATA_FOUND (+100) i błędów definiowanych przez użytkownika (+1) Funkcja SQLERRM zwraca treść błędu, który wystąpił. Jeśli nie wystąpił żaden błąd to SQLCODE zwraca 0 a SQLERRM zwraca : „ORA-0000: normal, successful completion”
21	Procedura RAISE_APPLICATION_ERROR Procedura pozwala na przesyłanie komunikatów o błędach zdefiniowanych przez użytkownika do programu nadrzędnego. error_numer: liczba ujemna z przedziału –20000 ¸ -20999 message: łańcuch znaków o rozmiarze do 2048 bajtów TRUE, FALSE: czy błąd ma być umieszczony na szczycie stosu błędów, czy też ma je zastąpić